แอบดื้อ
1486 Words
รสาเดินลงมาจากห้องด้วยท่าทางลำบากใจ หล่อนหันรีหันขวางมองไปรอบๆ สายตาหล่อนสะดุดเข้ากับหรูของชายหนุ่มที่หล่อนตัดสินใจออกไปไหนกับเขาด้วย โดยต้องรวบรวมความกล้ามากหน่อยทีเดียวที่จะขัดคำสั่งของเขา ประโยคสุดท้ายที่กรอกผ่านมือถือ
“อย่าไปเที่ยวไหนนะ เดี๋ยวคิมมา ไปส่งน้องซินดี้ก่อน” คำนี้หล่อนจำได้ดี มันก้องอยู่ในหูหล่อน และประโยคท้ายนั้นทำให้หล่อนไม่สนใจคำพูดของเขาอีกต่อไป ทีเขายังไปกับซินดี้ แล้วเรื่องอะไรเราต้องมาแคร์เขาด้วย ก็รู้อยู่ว่าเราก็เป็นแค่เพื่อนกันมันส์หยดเหมือนที่เขาบอก คนเรามันก็ต้องมีทางเดินของตัวเอง ทำไมต้องไปสนคนอื่น รสาสูดลมหายใจก่อนที่จะยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ให้กับชายหนุ่มหล่อนอย่างจอห์นนั้น
“สวยจังครับน้องรสา” จอห์นพูดความจริง ชายหนุ่มมองดวงหน้าสวยหวานของรสาตาเป็นประกาย คนนี้บอกตามตรงว่ารักจริง ถึงขนาดบอกป๋าให้ส่งรถคันใหม่มารับน้องรสาไปทานข้าว แล้วก็ฟังเพลงตามประสาหนุ่มสาวที่เป็นแฟนกันหมาดๆนี้
“ขอบคุณค่ะพี่จอห์น วันนี้ไปเที่ยวไหนคะ” รสาเอ่ยหลังจากที่เข้าไปนั่งรถใหม่นั้น
“ไปที่ร้าน…D..เป็นร้านเพื่อนพี่ มันเปิดใหม่”
“แต่ไม่เกิน 4 ทุ่มนะค่ะ”
“แหมน้องรสา พรุ่งนี้ก็วันหยุดมิดเทอม ขอวันนึงไม่ได้หรอครับ”
“เอ่อ…ก็ได้ค่ะ” รสาทำท่าลังเล หล่อนก็พยักหน้าตอบรับทันที เพราะหล่อนรู้คืนนี้ก็คงนอนคนเดียวอีกตามเคย ทุกครั้งที่เขาไปส่งน้องซินดี้ เขาก็ไปนอนกับน้องซินดี้ หึ ปีหน้าขอคุณพ่อกลับไปเรียนที่บ้านดีกว่า เขาจะได้เต็มที่กับน้องซินดี้ไปเลย
“ครับ คนดีของพี่” จอห์นหันมายิ้มหวานพร้อมกับ ถือโอกาสดึงมือของรสาขึ้นมาจับไว้ รสาตกใจเล็กน้อย แต่เมื่อนึกได้ว่าหล่อนกับเขาก็ตกลงเป็นแฟนกันแล้ว หล่อนจึงปล่อยมือให้เขากอบกุมเอาไว้ รสาหันไปมองนอกกระจก สายตามองแสงไฟตามทางนั้น
จอห์นยิ้มกระปุมอย่างมีความสุข เขาดีใจที่รู้ว่าครอบครัวหล่อนกับครอบครัวของเขาแท้จริงแล้วรู้จักกัน มันเป็นการง่ายที่เขาจะเข้าหาครอบครัวหล่อนและตีสนิทจนขอน้องรสาเป็นแฟนนั้น และปีนี้เขาเรียนจบเขาจะขอให้พ่อของเขาหมั้นน้องรสาไว้ก่อน จอห์นคิดในใจพรางมองพวงแก้มใสของรสา คนที่เขาเทียวไล้เทียวขื่อจนได้มาเป็นแฟน เมื่อเดือนที่แล้ว เขาอุตส่าห์เทียวรับเทียวส่งเกือบทุกวัน จนรถของเขาถูกวัยรุ่นที่ไหนขีดเป็นรอยเต็มไปหมด ยางก็ถูกเจาะอีก บ้าชะมัด ชายหนุ่มนึกแล้วเจ็บใจ
“เอ่อ แล้วรถพี่จอห์นซ่อมเสร็จวันไหนคะ”
“ไม่รู้เลยครับ นึกแล้วมันน่าเจ็บใจ เด็กเวรที่ไหนมือบอนก็ไม่รู้” จอห์นตบพวงมาลัยอย่างหงุดหงิด แต่เมื่อหันไปมองหญิงสาวเขาก็ต้องปรับอารมณ์แล้วยิ้มใจดีใส่
“ช่างมันเถอะครับ แต่พี่ก็มีรถใหม่มารับแฟนอยู่ดี ”
“อ่อ..ค่ะ ” รสาพยักหน้าแล้วยิ้มแห้งให้ หล่อนนึกถึงฝีมือคนที่เป็นสาเหตุแล้วก็แอบนึกขันในใจ คนบ้านั่นแสบจะตาย พี่จอห์นไม่มีวันรู้หรอก
ทางด้านของคิม เขากลับขึ้นห้องมาก่อนเวลาปกติ สายตาคมมองนาฬิกาข้อมือก็โล่งอก สามทุ่มครึ่งเอง รสาคงยังไม่นอน ไปแหย่เล่นดีกว่า ร่างสูงเดินขึ้นไปอย่างอารมณ์ดี แต่เมื่อเห็นว่าห้องนั้นล็อค อารมณ์หงุดหงิดก็เริ่มคุกรุ่น เขารีบหยิบมือถือไลน์หาเจ้าหล่อนทันที เมื่อเห็นว่าไม่อ่าน ชายหนุ่มจึงโทรเข้าอย่างรีบร้อน
“ฮัลโหล รสาอยู่ไหนอ่ะ” ทันทีที่ปลายสายกดรับ น้ำเสียงเข้มก็รัวคำถามไปทันทีโดยไม่ฟังว่าใครเป็นคนรับสาย
“ฮัลโหล น้องรสาเข้าห้องน้ำ พี่เห็นว่าโทรมาหลายสายเลยเสียมารยาทรับครับ”
“อ้าว พี่จอห์น อยู่ไหนกัน ทำไมมารับสายแทนรสา ”
คิมรีบกดตัดสายทิ้ง ในใจหงุดหงิดเป็นที่สุด ไหนสั่งไว้แล้วไงว่าไม่ให้ไปไหนกับไอ้จอห์น มันน่านักเชียว เดี๋ยวพ่อจับกดจมเตียงเลยนี่ ร่างหน้าคิดในใจ ชายหนุ่มเดินไปเดินมาอย่างอารมณ์เสียเขากดมือถือสั่งให้คนของเขาตามไปยังร้านนั้นทันที และเมื่อรู้ว่าไม่มีใครอยู่แล้ว ในใจร้อนรนเป็นที่สุด เขายิ่งหงุดหงิดเป็นสิบเท่า และเห็นทุกอย่างในห้องขวางหูขวางตาไปหมด
“แม่งเอ้ย ไปไหนกันว่ะเนี่ย” ร่างหนาสบถคำหยาบออกมาอย่างหงุดหงิด ทำไมใจเขาร้อนลุ่มได้ขนาดนี้นะ มันเหมือนถูกไฟสุมเข้าไปจนขนาดกองของมันเริ่มโตมากยิ่งขึ้นก็เท่านั้น และความอดทนในการรอก็ขาดผึงในที่สุด ร่างสูงรีบคว้ากุญแจรถออกไปอย่างรวดเร็ว
จอห์นพารสาเข้าร้านเพื่อนของเขาซึ่งมันเป็นเรสเตอร์รองกึ่งผับ บรรยากาศดีและดูมีคลาส ชายหนุ่มดูแล
รสาอย่างดี โดยไม่คิดร้ายอะไรทั้งนั้น เขาเพียงต้องการเปิดตัวให้เพื่อนของเขารู้ว่าแฟนเขาสวยและน่ารักขนาดไหน ทุกคนจะได้อิจฉา และก็เป็นจริง เขาอดยิ้มกว้างไม่ได้ที่เห็นเพื่อนๆของเขาชมน้องรสานั้น
“เฮ้ยยย ไอ้จอห์น คนนี้นี่ไข่ในหินเลยเหรอว่ะ” เพื่อนของเขาเอ่ยเย้า
“เออโว้ย ห้ามแตะโว้ย คนนี้แม่ของลูก”
“อย่างนั้น สาวๆที่ส่งสายตาให้แกก็คงหมดหวัง” จอห์นหันไปมองหญิงสาวที่นั่งมองเขาตาเป็นประกาย สายตาของเขามองเลยไปยังหญิงสาวในชุดแดงเพลิงที่นั่งยั่วอารมณ์ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ แต่เขาก็ยังไม่ทันได้เอ่ยคำใด รสาก็ดึงแขนเสื้อของเขาบอกว่าอยากกลับแล้ว
“รสาง่วงแล้วค่ะ กลับกันเถอะนะคะพี่จอห์น”
“อยู่ก่อนเถอะนะครับ คืนนี้นอนคอนโดเพื่อนพี่ก็ได้”เขานึกถึงสาวชุดแดงนี้
“เอ่อๆไม่เอาดีกว่าค่ะ กลับนะคะ อีกอย่างรสาก็มึนๆแล้วด้วย”
“อื้ม อีกหน่อยนะครับ กำลังสนุกเลย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ”
รสาจำต้องส่ายหัว หล่อนกดมือถือดูเวลา ดวงตาหวานก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นข้อความไลน์ของเขาที่รัวเกือบร้อยข้อความ และประโยคสุดท้ายคือให้หันมาทางนี้ รสาขยี้ตาเมื่อเห็นร่างโปร่งของคิมที่เดินตรงมายังหล่อน หล่อนลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นว่าเขาเท่ห์เป็นบ้าเลย ภาพที่เห็นคือเขาเดินมาพร้อมบอร์ดี้การ์ดของเขา และทุกสายตาก็จับจ้องอยู่ที่เขา
“อ้าวคิม”
“ครับ” เขาตอบสั้นๆ พร้อมกับมองรสาตั้งแต่หัวจรดเท้า แม้จะเรียบหรูและดูเป็นลูกคุณหนูที่สวยหรู แต่มันก็สะดุดตาจนหนุ่มๆคอยมองอยู่อย่างนั้น
“นายก็มาด้วยเหรอ มาๆ มานั่งด้วยกันสิ”
“ไม่ครับ ผมว่าบรรยากาศมันไม่โอเค ผมจะกลับแล้ว”
“อ้าว ทำไมรีบกลับหล่ะ”
“ไม่ชอบขี้หน้าคนแถวนี้ เห็นรสาไลน์ให้แวะรับนะครับ”
“อะ ห๊ะ! เอ่อๆ ชะ ใช่ค่ะ ถ้าอย่างนั้นรสากลับก่อนนะคะ ”
“อ้าว งั้นก็ได้ครับ พรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัย”
“อ่อค่ะ” รสารีบหันไปรับคำกับแฟนหนุ่ม แต่ยังไม่ทันจะหันกลับมา ข้อมือน้อยของเธอก็ถูกกระชากอย่างแรงจากคนที่ยืนรออยู่นั้น
หมับ!!
“อ๊ะ ! คิม รสาเจ็บนะ ช้าๆหน่อยสิ รสาจะล้ม”
คิมไม่ฟังอะไรอีกแล้ว ตอนนี้เขาโกรธจนควันออกมาจากหูทั้งสองข้างแล้ว คำพูดของเขาไม่มีความหมาย อะไรกับเจ้าหล่อนเลยทั้งสิ้น
“คิม อื้อ ได้ยินรสาไหม อื้อ รสาเจ็บนะ” หล่อนหันไปมองชายฉกรรก์ข้างหลังสองคนนั้น หล่อนรู้ว่านั่นคือลูกน้องของคิม แต่หล่อนก็ต้องก้มหน้าเมื่อเขาหันมากระซิบข้างหู
“เดี๋ยวได้เจ็บมากกว่านี้อีก”
ชายหนุ่มพูดเสร็จก็ขบเม้มที่ใบหูอย่างหมั่นเขี้ยว จากนั้นก็ลากเข้าหล่อนออกมาจากที่แห่งนั้นอย่างรวดเร็วโดยมีสนใจคนรอบข้างเลยแม้แต่น้อย…>>>>>>
- Writer
