บรรยากาศในบ้านตอนนี้ยิ่งกว่าสมรภูมิรบก็ว่าได้ ทั้งสองฝั่งต่างมองหน้ากันอย่างไม่ลดละ สายตาของแม่ทัพจ้องกันนิ่ง ในแววตานั้นเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งความเกรี้ยวกราด ไม่รู้ว่าเรื่องในตอนนี้หรือว่าเรื่องในอดีตที่ผ่านมา ทำเอาสองหนุ่มสาวนั่งกลืนน้ำลาย รสามองหน้าร่างอวบของผู้เป็นแม่ ตอนนี้ตรงนี้ไม่มีใครห้ามทัพได้นอกจากแม่ของหล่อนอีกแล้ว คนของพ่อหล่อนนั้นก็ออกไปยืนดูท่าทีคนของพ่อคิมอยู่ไม่ห่างกัน อะไรกันเนี่ย รสานึกหวาดๆในใจ
“คุณพ่อคะ นั่งคุยกันก่อนได้ไหมคะ” รสาตัดสินใจพูดออกมา หล่อนอึดอัดเต็มทีแล้ว
“พ่อไม่มีเรื่องต้องคุย ”
“หึ คนอย่างแกไม่คุยต่อหน้า เพราะถนัดลับหลังใช่ไหม” พ่อของคิมโพล่งออกมา
“หึ…. แต่คนอย่างฉันก็ไม่เคยแย่งแฟนเพื่อน” พ่อของรสาจ้องหน้าพ่อของคิมนิ่ง
“แตะ ฉะ......”
“เอาหละๆ หยุดกันได้แล้ว ทั้งสองคนเลย” เสียงร้องห้ามทัพนั้นดังขึ้น ทำเอาทั้งหมดหันไปมองตามเสียงนั้น ร่างของหญิงชราเดิ
