Arabayı tam zamanında önümüze getiren valeyle Yekta yine kapımı açarak inceliğini bu defa tüm medyaya sergilemişti. Arabaya bindikten sonra kapımı kapatıp kendisi de şoför koltuğuna geçti ve arabayı çalıştırarak hızla bulunduğumuz ortamdan ayrılmamızı sağlamıştı.
Araba hızla yolda akıp giderken Dudaklarımı birbirine bastırarak konuşma isteğimi durdurmaya çalıştım ama nafileydi. Belki de bu son konuşmamız olacaktı bilmiyorum ama konuşmadan da edememiştim. Sessiz kalıyor olabilirdim ama öylesine mutsuz ve öfkeliydim ki ani karar veren biri olsam şu anda ayrılabilirdim bile ondan.
“Yaşan konusunda ne kadar da profesyonelleşmişsin. Az kalsın cevapların karşısında dudaklarım uçuklayacaktı.”
Yekta’nın bakışları birkaç saniyeliğine üzerime düşmüştü. Hissetmiştim ama gözlerimi önümdeki yoldan
