Hayat çok garipti. En kötü zamanları unutturmasa da alıştırıyor, hissedilen duyguları ilk anki gibi bıraktırmaktan kaçınıyor, her şeyi normalleştiriyordu. İnsana yapmayacağı şeyleri yaptırıyordu.
Ben hep kötü bir adamdım. Anne ve babamın ölümü kötülüğün kara lekesinin üzerime ilk sıçradığı andı. Bir anda hissizleşmiştim. Tüm duygularım damarlarımdan çekilmiş gibi hissetmiştim o zamanlar. Onların ölümüne bile ağlayamamıştım. İçime kapanmış, konuşmaz olmuştum.
Akif’in bana dostluk, kardeşlik etmesiyle kendime gelmeye başlamıştım. Elbette başta çok şey yapmıştım ona. Sabırlı olmasaydı şayet şimdi var olan kardeşliğimizi elde edemezdik.
Yıllar sonra aynı hisleri Ahu’da hissediyordum. Kendini içime kapatmış o çocuk uzun yıllardır uyuyordu ve Ahu uyandırmış gibiydi. Bir bakışı yetmişti hem d
