24 ป้อนยาด้วยปาก
เหนือเมฆไม่ตอบแล้วตัดสินใจเดินไปต่อเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นแสงไฟสลัวๆอยู่ไม่ไกล คิดว่าน่าจะเป็นบ้านคน เพราะแถวนี้เป็นต้นน้ำน่าจะมีคนอาศัยอยู่
“นั่นไง คิดไว้ไม่มีผิดว่าต้องมีคนอยู่แถวนี้”
“คะ...คุณแน่ใจนะว่าไม่ใช่พวกนั้น”
“ป่าลึกขนาดนี้มันไม่เข้ามากันหรอก”
เบื่องหน้าคือกระท่อมหลังเล็กซึ่งมีสภาพค่อนข้างเก่า มีแสงไฟเล็ดลอดออกมาจากหน้าต่าง คงเป็นบ้านพักชั่วคราวของชาวบ้านที่ชอบเข้ามาหาของป่า
“บะ...บ้านคนจริงๆใช่ไหมตะ” ทานตะวันขนลุกซู่ พอเห็นสภาพกระท่อมแล้วทำให้นึกถึงหนังผีสมัยเด็กๆ
“ไม่ลองไม่รู้ แต่ฉันว่าผีไม่น่ากลัวเท่าคนหรอก”
ทันใดนั้นหญิงชราซึ่งเป็นของกระท่อมเดินออกมาปิดประตู และได้บังเอิญเห็นเหนือเมฆกับทานตะวันยืนอยู่ข้างล่าง
“ว้ายตาเถร!! นั่นคนหรือผี”
“คนครับ ว่าแต่ยาย....ผีหรือเปล่า”
“บ้ะ! ไอ้หนุ่ม ถ้าเป็นผีก็หลอกพวกเอ็งไปนานแล้วสิ ดึกดื่นป่านนี้มาทำอะไรในป่า”
“พ
