18 บุคคลปริศนา
ทานตะวันอาศัยจังหวะที่ทุกคนกำลังวุ่นวายแอบไปเยี่ยมบิดาที่ตึกผู้ป่วยชาย ท่านนอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลมาเกือบสองเดือนแล้ว
และในระหว่างที่คนตัวเล็กกำลังเดินเลี้ยวไปตามมุมตึก จู่ๆก็ไปชนเข้ากับใครบางคนเข้าจนร่างกระเด็น
ปึก!
“อ้ะ!”
“ขอโทษครับ เป็นอะไรหรือเปล่า” ชายคนนั้นขอโทษพรางใช้มือรั้งเอวบางเอาไว้อย่างถือวิสาะ ทานตะวันเมื่อตั้งตัวได้ก็รีบผละออก
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ โทษทีที่เดินไม่ระวัง”
“ผมต่างห่างที่เป็นฝ่ายเดินไม่ระวัง จนคุณเกือบล้ม” ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาไม่ต่างจากเหนือเมฆยิ้มกรุ้มกริ่มด้วยท่าทางไม่น่าไว้ใจ สายตาคมกริบคู่นั้นไล่มองคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ไม่เป็นไรค่ะ คิดซะว่าเป็นอุบัติเหตุละกัน งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว!” ชายคนนั้นรั้งข้อมือของเธอเอาไว้ “เพื่อเป็นการขอโทษ งั้นผมขอเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีว่าฉันไม่ได้ติดใจหรือบาดเ
