Aziz'den
Davut amca ve Zeliha teyzeyi nefes almadan dinledim. Benim peri kızım bunları duyduğunda kim bilir nasıl üzülecekti. Şimdi önemli olan hayatta kalmasıydı. Lakin gün gelecek bunları öğrenecekti ve yine o küçük yüreği acıyacaktı. İşte ben hemen yanı başında olacaktım. Her anında gülüşünde, ağlayışında, sevincinde hiç bir şekilde bırakmayı düşünmüyordum.
" ÖZGÜÜÜR ...OĞLUUMMM!!!" diye bir feryat duyduk. Bu Hatice Abla'nın sesiydi.
Arkamızdan gelen sese hep birlikte dönerken Yasemin ablayla göz göze geldik.Köşeden feryad figanla gelen Hatice abla gözüktü. Yasemin abla bize baya yakındı. Hemen onun ardında endişeyle gelen babam. Oğlu ölmüştü endişesi normaldi tabi ki.
Hatice hızlı adımla bizim yanımıza gelirken bir yandan bağırıyordu.
" Benim oğlum öldü...! Oğlum..! Sizin kızı
