Quenhyra POV
"WAAH! MERA!" Nanginginig kong sigaw. Paano naman kasi sino ang hindi sisigaw kong makakaharap ka ng naglalaway na aso at pulang-pula pa ang mata!
Unti-unti siyang lumapit sa akin. Napaatras naman ako. Lapit, atras, lapit, atras, lapit, atra—What the hell? Kapa. Kapa. Kapa. Wala na akong maatrasan pa. Sink na ng kusina ang nakakakapa ko ngayon. Lumunok muna ako ng laway bago nagsalita.
"Hey, dogie, dogie, ‘wag mo akong kagatin." The dog growled at me. Ehh? Mukhang mas nagalit pa siya ng tawagin ko siyang dogie ‘ah?
Patay kang bata ka! Pag ako kinagat mo gagawin kitang asucena. Alam kong para akong bata ngayon pero pagkain lang naman ang gusto ko. Bakit may lapaan pang mangyayari?
Napatingin ako sa kamay ko, hawak ko pa pala ang sandok. Tinapon ko ito sa aso natamaaan siy
