เสียงของคนร่างใหญ่ตะคอกดัง เขาไม่ได้หันไปคุยหรือสนใจใครทั้งนั้น แม้แต่แม่ของตัวเอง แขนเล็กถูกดึงลากกระชากพาเดินออกไปที่รถอีกคัน
พรึ่บ!
โอ้ย!
ตึบ!
เสียงร้องโอดโอยของหญิงสาวตัวเล็ก เงียบลง หลังจากประตูรถถูกปิดสนิท แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้จัดท่านั่งของตัวเอง ประตูข้างคนขับก็ถูกเปิดและปิดลงเสียงดัง รถสปอร์ตหรูถูกขับออกไปด้วยความเร็ว แม้แต่คนที่ยืนมองอยู่รอบๆบ้านยังต้องตกใจกับการกระทำของเขา
“ถ้าอยากหนี ก็โดดลงไปเลยนะ แต่ศพคงจะน่าเกลียดจนไม่มีใครกล้ามอง”
เสียงคนที่นั่งเหยียบคันเร่งหลังพวงมาลัยรถพูดเหน็บ
“จะน่าเกลียดยังไง มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
“หึ คุณเหรอเมื่อกี้ยังเรียกบอสอยู่เลย”
ใบหน้าเข้มกระตุกยิ้มมุมปากหนา สายตาคมจ้องมองไปข้างหน้า ไม่ได้สนใจเธอแม้ว่าปากจะพูดคุยกับเธอก็ตาม
“อัน ไม่จำเป็นต้องเรียกคุณว่าบอส เพราะ คุณไม่ใช่เจ้านายอันแล้ว”
ใบหน้าเล็กหันหน้าเบี่ยงหนีออกไปมองอีก
