NAKITA KO ang lungkot sa mukha ni Papa at Mama habang nakatingin sa akin, bitbit ang maleta na naglalaman ng mga gamit ko at ang back pack na nakasabit sa likod ko. Ito na kasi ang araw na lilipat kami sa bahay na binili ng mga Zaavedra para sa amin ni Zandy. Kahit mabigat ang loob ko, wala na akong magagawa.
Bumaling ang mga ito kay Zandy na bakas doon ang lungkot. "Zandy, please take care our daughter, ok? This would be the first time na malalayo sa amin si Miles at hindi siya sanay na wala kami para mag-alaga sa kaniya," simula ni Mama na bakas agad ang pangungulila sa boses nito.
Kanina pang nandito si Zandy para sunduin ako at alam kong napipilitan lang din siya sa gagawin. Nandoon pa rin ang kakaibang emosyon sa mukha niya. Hindi ko rin madalas makita ang ngiti sa mga labi niya, a
