"HINDI na ako kakain, Miles." Muli siyang umayos ng pagkakahiga at tumalikod sa akin.
"Ok, fine! Kumain ka na, Zandy susubuan na kita," napilitan kong sabi dahil sa konsesnsiya sa puso ko. Ako na nga ang dahilan kung bakit siya naaksidente tapos 'di ko pa siya tutulungan sa pagkain? Parang ang sama ko namang tao kung ganoon.
Dahan-dahan siyang humarap sa akin. Walang emosyon ang mukha. "Wala akong ganang kumain," sabay sabi niya.
Kumunot ang noo ko. "Gutom ka, 'di ba? Gusto mo bang lalong magkasakit at nang 'di ka na makalabas dito sa hospital?" inis kong sabi dahil sa katigasan ng ulo niya.
"Are you concern, Miles?" seryosong tanong niya.
Natigilan ako sa naging tanong niya. Bakit nga ba nag-aaalala ako ng ganito sa kaniya? "Oo. I mean, nag-aalala ako kasi kasalanan—"
"How many time
