Şaka gibi, ablam resmen yoktu. "Nerede bu kız?" diye mırıldandım, aceleyle adımlarımı hızlandırarak etrafa bakınıyordum. İki dakika içinde nereye kaybolmuştu? Bilmediği bir yerde kim bilir nereye gitmişti.
Alpaslan ise arkamda sakin adımlarla yürüyordu. Gözleri kısıktı, sanki hiçbir şey olmamış gibi bir rahatlığı vardı.
“Biraz acele etsek mi?” dedim, sinirlenmeye başlıyordum. Ayaklarımın altında ezilen çimenlerin sesini bile duyamayacak kadar tedirgindim.
Arkamdan, "Bu kadar telaşlanmana gerek yok," diye konuşunca hayret ettim. Nasıl telaşlanmama gerek yoktu. Ya başına bir şey geldiyse, Allah korusun. “Panik yapacağın bir durum yok.” Sesi sakin ve rahatlatıcıydı, ama bu beni daha da sinirlendiriyordu. Hiçbir şey umurumda değilmiş gibi hareket ediyordu.
Sinirle ona döndüm. “Nasıl bu kad
