Eve adım attığımızda, içimde tarif edemediğim bir heyecan dalgası vardı. Her şey çok yeniydi; hem hayatım hem de çevrem değişmişti. Tam olarak ne yapacağımızı kestiremiyordum. Yatak odasına mı çıkmalıydık, yoksa salonda oturup biraz dinlenmeli miydik? Saat gece birdi, uyumak için tam vakitti ama ne yapmamız gerektiğini kestiremiyordum. İçimden bir huzursuzluk geçiyordu.
Alpaslan'a bakarken, rahat duruşu ve kendinden emin tavırlarıyla biraz olsun içimdeki gerginliği azalttığını hissettim. Gözlerimiz buluştuğunda, bana içten bir şekilde gülümsedi. Evlilik, sadece bir imza ya da bir geceye sığan bir an değil; birlikte her anı paylaşmaktı. Kendi kendime, rahat ol, her şey yolunda, diye fısıldadım.
“Odamıza çıkıp duş alalım. Bütün gün doğru düzgün bir şey yemedin, sonra mutfağa ineriz, bir şe
