Gözlerimi yavaşça açtığımda, hâlâ Alpaslan’ın kolları arasındaydım. Uyandığım anın verdiği huzur ve içimdeki mutluluk tarifsizdi. Tuhaf hissedeceğimi düşünmüştüm ama sanki yıllardır hep onunla uyanmışım gibiydi. İçimde hafif bir ürperti vardı, bu ürperti korkudan değil, yaşadığım anın büyüsünden kaynaklanıyordu.
Dün geceye dair her anı, her dokunuşu düşündüğümde içimde tarifsiz bir heyecan dalgası yükseliyordu. Evliliğin getirdiği gerçeklik, bana korku yerine beklenmedik bir mutluluk ve güven veriyordu. Alpaslan’ın güçlü kollarının arasında olmak, soluğunu ensemde hissetmek, onun her nefes alışını duymak beni hem sakinleştiriyor hem de içten içe heyecanlandırıyordu. Bu yeni başlangıç, kalbimdeki sevgiyi ve ona olan bağlılığımı daha da derinleştiriyordu.
Yavaşça ona döndüm. Gözlerim, yakı
