ตอนที่ 1 เหยื่อล่อ
1186 Words
รถหรูสีดำขับมาจอดอยู่หน้าคฤหาสน์หรู ก่อนจะโยนอะไรลงมาให้ไปตกอยู่หน้าประตูทางเข้า เตอร์ถูกโยนลงมาจากรถลูกน้องของพายุ เขากลิ้งลงมานอนไม่ได้สติ ใช้เวลาอยู่สักพักลูกน้องที่ทำหน้าที่เดินตรวจความเรียบร้อยภายในบ้านถึงมาเห็น เขาได้รับการช่วยเหลือทันทีเมื่อได้สติจึงรีบให้คนติดต่อไปทางเจ้านายหนุ่มแจ้งข่าวว่าตอนนี้มีนนาโดนพายุจับตัวไป
กวินกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ ไม่คิดว่าพายุเพื่อนรักมาเฟียจะกล้าเข้ามาจับตัวเธอไปในตอนที่เขาไม่อยู่ กวินใช้เวลาเดินทางกลับมาไม่ถึงสามชั่วโมง เขาร้อนรนจะเข้าไปช่วยภรรยารัก หากแต่ว่าถูกคีย์ลูกน้องคนสนิทนับเป็นมือขวาขวางเอาไว้ก่อน
“ใจเย็นก่อนครับนาย เราต้องมีแผน”
“มึงจะให้กูเย็นงั้นเหรอ มันจับเมียกูไปทั้งคน กูจะเอาลูกกระสุนทั้งกระบอกนี้ยัดใส่หัวมันซะ”
“ผมรู้ครับนาย…แต่พวกมันรู้จังหวะในช่วงที่นายไม่อยู่ เข้ามาจับตัวนายหญิงไป นายไม่คิดเหรอครับว่ามันแปลก” กวินมองหน้าลูกน้องคนสนิทด้วยความอยากได้ข้อมูลมากกว่านี้
“มึงจะพูดอะไร…มึงกำลังจะบอกกูว่าคนของกู…มีหนอนของไอ้พายุงั้นเหรอ” เจ้านายหนุ่มเน้นเสียงที่พูดทุกพยางค์ หากเป็นอย่างที่เขาพูดออกมาจริง เขาจะไม่มีวันปล่อยให้หนอนตัวนั้นได้มีชีวิตต่อ
“ผมให้คนไปหามาแล้วครับ น่าจะใกล้ได้ตัวแล้ว” คีย์สั่งให้ลูกน้องไปตามจับตัวหนอนบ่อนไส้ทันทีหลังเดินทางกลับมาถึง ที่กวินยกให้คีย์เป็นมือขวาก็เพราะว่าคีย์เก่งทุกด้าน และยังฉลาดวางแผน คีย์สามารถตัดสินใจได้แทนเขาทันทีโดยไม่ต้องรอคำสั่ง
กวินนั่งมองลูกน้องของตัวเองตรงหน้าด้วยแววตายากจะอ่านออก เขาไม่คิดว่าลูกน้องของตัวเองจะกล้าหักหลังเขาด้วยการคาบข่าวไปบอกฝ่ายตรงข้าม
“กูให้โอกาสมึงพูด มันต้องการอะไร”
“นะ นายครับ ผะ ผมผิดไปแล้วครับนาย อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ลูกเมียผมรอผมอยู่นะครับ นะครับนาย”
ผลั่ก!!
หนอนที่พยายามพูดเพื่อให้มาเฟียหนุ่มเห็นใจ แต่กลับได้รับฝ่าเท้าไซส์ 43 ของเขาเข้าเต็มๆไหล่จนล้มลง
“มึงกล้าพูดอีกเหรอว่าลูกเมียมึงรออยู่ แล้วเมียกูล่ะไอ้พายุมันจับมีนนาไปแล้ว ไอ้เหี้ยเอ้ยย” กวินขาดสติพุ่งเข้าใส่ลูกน้องตัวเองไม่ยั้ง เขาชกหน้ามันจนมือแตก เลือดที่เลอะมือเป็นเลือดที่ออกมาจากมุมปากและขอบคิ้วของตัวหนอน
“ใจเย็นครับนาย” คีย์เข้ามาจับเจ้านายหนุ่มเอาไว้ เพราะกลัวว่ามันจะตายเสียก่อน
“พูดมาในตอนที่มึงยังมีปาก มึงเอาเรื่องนายไปบอกไอ้พายุทำไม” คีย์ต้องเป็นฝ่ายซักแทน เพราะตอนนี้กวินไม่มีสติแล้ว
“ไอ้พายุเสนอเงินให้ผมครับ พี่คีย์พี่ก็รู้ใช่ไหมพี่ว่าชีวิตผมลำบากขนาดไหน เงินที่ผมไปกู้นอกระบบมาลำพังเงินเดือนที่จ่ายไปมันไม่พอหรอกพี่” หนอนบ่อนไส้พยายามพูดให้หัวหน้าเข้าใจ
“แล้วมันจับตัวนายหญิงไปทำไม”
“มันจะใช้นายหญิงเป็นตัวล่อให้นายใหญ่ออกไป และจะจัดการนายใหญ่ให้พ้นๆมือ มันบอกผมว่ามันอยากได้บ่อนที่เคซ่าของนายใหญ่ครับ”
บ่อนเคซ่าเป็นบ่อนที่ใหญ่ที่สุด เงินสะพัดมากที่สุดเพราะเปิดรับนักท่องเที่ยวได้มากกว่าที่อื่น เคซ่าเป็นเขตแดนที่ติดกับประเทศร่ำรวย ตั้งอยู่ในพื้นที่ทางตอนใต้ของประเทศที่มีกวินเป็นคนดูแลอยู่
“หึ ไอ้พายุ คิดจะกำจัดกูแค่ต้องการเป็นเจ้าของบ่อนเคซ่าสินะ มึงได้เจอกูแน่…จัดการให้เรียบร้อย” กวินสั่งลูกน้องเรียบร้อยแล้วจึงเดินออกไปจากห้องลับทีเปรียบเสมือนห้องเย็นของตระกูล หากมีใครทำผิดหรือจับศัตรูมากำจัด เขาก็มักจะเอามาไว้ที่ห้องนี้และเก็บพวกมันซะ
“พี่คีย์พี่ ผมขอโทษจริงๆพี่ พี่ปล่อยผมไปเถอะ เห็นแก่ลูกแก่เมียผมเถอะนะพี่ ผมขอร้อง”
“กูช่วยไม่ได้จริงๆว่ะ มึงก็รู้กฎของที่นี่ดี ลูกเมียมึงไม่ต้องห่วงกูจะส่งเงินให้พวกเขาไปตั้งชีวิตใหม่เอง” พูดจบแค่นั้นคีย์ก็พยักหน้าสั่งให้ลูกน้องยิงหนอนบ่อนไส้จนเสียงทุกอย่างเงียบลง
“ทำความสะอาดให้เรียบร้อย ส่งไปที่วัดแล้วจัดการเหมือนเดิม เท่าไหร่ก็มาเบิก”
กวินอาจจะดูโหดร้ายแต่เขาไม่เคยละทิ้งครอบครัวของใคร ลูกน้องที่เขาให้จุดจบหากมีครอบครัวเขาจะให้เงินก้อนเพื่อไปตั้งชีวิตใหม่ทุกบ้าน แต่คนทำผิดก็คือผิดกฎก็ต้องเป็นกฎ ไม่อย่างนั้นมาเฟียหนุ่มจะไม่สามารถคุมใครได้เลย นี่คือสิ่งที่เขาถูกปลูกฝังมาตั้งแต่รุ่นพ่อ
พายุเฝ้ารอเวลาที่จะได้เจอหน้ากวินอย่างใจจดใจจ่อ เขาจับตัวมีนนามาเพียงเพื่อใช้เป็นตัวล่อเท่านั้น ไม่เคยคิดอยากจะทำร้ายผู้หญิง ต่อให้เขาเป็นมาเฟียแต่การทำร้ายผู้หญิงมันไม่ใช่นิสัยของเขา
“ไงคนสวย ชื่ออะไรนะ มีนนาเหรอชื่อเพราะดี”
“นายจับฉันมาทำไม” ใบหน้าสวยคมมองไปรอบๆห้อง เป็นเพียงห้องเปล่าที่ไม่มีเฟอร์นิเจอร์อะไรเลย หญิงสาวนั่งอยู่ที่พื้นเพราะพึ่งได้สติจากการโดนอัดเข้าที่หน้าท้อง ดวงตากลมโตร้อนผ่าวไปด้วยความหวาดกลัว
พายุเห็นแบบนั้นได้แต่หลุดขำ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ตัวหญิงสาวแล้วย่อตัวนั่งลงให้อยู่ในระดับเดียวกัน
“เธอคิดผิดที่ยอมเป็นเมียมัน มันก็กล้าดีเหมือนกันนะที่ยอมแต่งงานกับเธอ รู้ทั้งรู้ว่าการมีผู้หญิงข้างกายจะทำให้ฝ่ายตรงข้ามเจอจุดอ่อนได้ง่าย” เพราะแบบนี้มาเฟียจึงไม่ควรมีความรัก
“มาเฟียไม่ใช่คนหรือไง คุณเองก็เป็นคนเหมือนกันมีหัวใจมีความรู้สึก เลิกเอาชีวิตคนมาเป็นจุดอ่อนเพื่อจะจัดการใครสักที”
“ไม่ได้หรอกคนสวย เกมก็คือเกม กฎก็คือกฎ แต่น่าเสียดายเพราะมันใช้ไม่ได้กับแก็งค์มาเฟีย” พายุยิ้มออกมาหลังพูดจบด้วยความสะใจ อีกใจก็มองผู้หญิงสวยตรงหน้าด้วยความสงสาร ผู้หญิงคนนี้เป็นคนดีมากเลยทีเดียว แถมยังเข้มแข็งไม่เกรงกลัว เพราะแบบนี้สินะกวินถึงเลือกเธอมาเป็นภรรยา
- Writer
