"โอ้ย เจ็บไปหมดเลย" มายมิ้นท์ที่รู้สึกตัวในตอนตี 4 พูดออกมาเมื่อเธอพลิกตัวจะเข้าห้องน้ำ
ตอนนี้อาการมึนหัวของเธอหายไปแล้ว แต่มีอาการปวดหัวและปวดตัวเข้ามาแทนที่
เธอค่อยๆเปิดผ้าห่มออก เจอแขนของพี่พาดอยู่ที่ตัวเธอ ก่อนจะพบว่าเธอเองและพี่ไม่ได้ใส่อะไร
พลันหัวสมองก็นึกไปถึงเหตุการณ์หลังจากกินหมูกระทะกัน
เมื่อเธอจำเหตุการณ์ทุกอย่างได้ลางๆ ก็ถึงกับเอามือยกขึ้นมาปิดหน้าด้วยความอาย
บทสนทนายังคงก้องในโสตประสาท
"พะ พี่โอโซน เจ็บ"
"ทนหน่อยครับ เดี๋ยวก็ชิน"
"อ่าส์ จุกค่ะ"
"คืนนี้พี่ว่าจะปล่อยน้องหนูนอน แต่เป็นน้องหนูเองนั้นแหละที่อ่อยเหยื่อพี่"
"อ่าส์ อ่อย อะ ไร อือออ"
"ก็เล่นมากำลูกชายพี่ พี่จะปล่อยไหวเหรอ หืม"
ตายแล้วมายมิ้นท์ น่าอายชะมัด ไปจับของเค้าทำมั้ย มายมิ้นท์ได้แต่บ่นกับตัวเองในใจ ก่อนจะค่อยๆแกะมือพี่ออกจากตัวเองอย่างเบามือที่สุด เท่าที่จะทำได้ เมื่อแขนของพี่หลุดพ้น เธอรีบลุกขึ้น
