Chapter Twenty-Two
PHILIP
PAGKATAPOS ng klase ay umuwi na rin ako. Wala ako sa mood para uminom dahil mag-aaral pa ako.
Korny mang pakinggan pero tang-*na, ayaw ko nang bumagsak pa. Baka mamaya niyan hindi na ako tuluyang makapagtapos. Ayaw ko namang mangyari iyon dahil nakakahiya sa lola ko na nagpapaaral sa akin.
Habang nakahiga ako sa kama ay naisipan kong tawagan si Job.
At iyon nga, nagsungit na naman at pinatay na naman ang tawag ko. Minsan nga uunahan ko na lang siya.
Gusto ko lang namang magsorry sa kanya dahil hindi na kami nakapagmeryenda kanina tapos susungitan niya lang ako. Naku talaga. Napakasungit. Grabe.
Hindi ko na lang siya kinulit at nagsimula na ngang mag-aral pero nakakabagot pala talaga kapag nagseryoso.
Kaya naman itinigil ko na muna at at nagsimulang maglaro
