ด้านมาคัส ที่เห็นประกายดาวยืนกอดซบอกชินดนัย คนพี่ได้แต่ชำเลืองมองหน้าน้องชาย และมองไปยังประกายดาวสลับกัน
“น้องดาว เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ชินดนัยไม่พูดเปล่า แต่กับยื่นมือซับน้ำตาให้ประกายดาว ด้วยท่าทีเป็นห่วง
“ป่าวค่ะ ดาวไม่ได้เป็นอะไร แค่ฝุ่นเข้าตา” ประกายดาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นไหว ขาเรียวก้าวไปข้างหน้าโดยไม่คิดจะหันหลังมองภีมภพและผู้หญิงของเขา
“ครับ พี่ออกมาตามน้องดาว พอดี” มือเรียวเกาะเข้าที่แขนของชินดนัยอย่างไม่ลังเลอะไร
“ค่ะ เราไปกันเถอะ ดาวเองก็ง่วง อยากกลับไปพักผ่อน” ประกายดาวเอ่ยชัดถ้อยชัดคำ เขาโกหกออกชุมชนที่แม่ฮ่องสอนงั้นเหรอ แล้วที่ยืนหวานชื่นอยู่นี้ คืออะไร มันเกิดคำถามมากมายขึ้นมาภายในใจของฉัน
ภีมภพสายตาคมคู่ดุจับจ้องไปยังประกายดาว และชินดนัยอย่างไม่ละสายตา
“หมอภีม รู้จักคุณชินดนัย เหรอคะ” ท่าทีของภีมภพที่จับจ้องไปยังประกายดาว และชินดนัยตกอยู่ในสายตาของหมอเอยตลอด
