ประกายดาวเดินออกมาจากภีมภพด้วยท่าทีเหม่อลอย
“กับเธอ อย่างมาก ฉันแค่สนุก” คำนี้ยังคงวนเวียนในหัวของฉัน ประกายดาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล วันนี้เป็นวันสำคัญ เป็นวันรับปริญญาของฉัน ร่างบางวิ่งออกมาจนกระทั่งถึงลานน้ำพุ ที่ครอบครัวมารอแสดงความยินดีในวันสำเร็จของฉัน เพียงแค่เห็นหน้าคุณพ่อ คุณแม่ พี่ดล คุณย่า น้ำตาที่ไม่คิดจะไหลกับไหลออกมาเสียดื้อๆ ประกายดาวโผล่เข้ากอดบิดา มารดา คุณย่าและพี่ชายของเธอด้วยท่าทีเสียใจ
“ไง ตัวแสบ เรียนจบถึงกับตื้นตันใจร้องห่มร้องไห้เลยเหรอเรา” ใบหน้าสวยซุกเข้าที่อ้อมกอดของพี่ชาย
“ค่ะ ดาวตื่นเต้น และดีใจมาก ที่ทุกคนมายินดีกับดาว” ประกายดาวโกหก ทั้งที่จริงที่เธอร้องไห้ เพราะเสียใจระยะเวลาเกือบ 3 ปี เธอไม่ใช่คนสำคัญของเขาเลยงั้นเหรอ วันรับปริญาที่เธอรอคอย แต่ของขวัญที่ได้รับจากเขา กับการเป็นแค่คนสนองอารมณ์ความใคร่ของอดีตแฟน หึ...น่าตลกสิ้นดี
“ยินดีด้วยนะลูก คน
