ประกายดาวที่เดินหอบกล่องสี่เหลี่ยมออกจากลิฟต์ ด้วยท่าทีเหม่อลอย ขณะที่ไม่ทันมอง
!! ตึก !! กับชนเข้ากับใครบางคนเข้าอย่างจัง
!! เคล้ง !! ของในกล่องกระจัดกระจายลงบนพื้น ไม่เว้นแม้กระทั่งกรอบรูปที่เธอและภีมภพถ่ายคู่กันเมื่อครั้งเราไปเที่ยวด้วยกัน ถึงเขาจะหมดรักแต่เธอก็อยากเก็บภาพความทรงจำเอาไว้
“ขอโทษ ค่ะ” ประกายดาวละใบหน้าขึ้นมาแต่แล้วกับต้องชะงักตกใจ เมื่อคนที่เธอเดินชน คือหมอเอย เขาคงมาหาหมอภีมสินะ
ทว่าขณะที่ประกายดาวก้มเก็บกรอบรูปของเธอนั้น หมอเอยกับเหลือบไปเห็นกรอบรูปถ่าย ภีมภพที่ยืนกอดกับประกายดาว หึ...!
“เธอสินะ ประกายดาว แฟนเก่าหมอภีม เขาคบกับเธอได้ไง จืดชืด ไร้รสนิยมสิ้นดี” มือกอดอก เพราะไม่ว่าจะมองส่วนไหน เสื้อผ้า รองเท้าราคาแสนธรรมดา คิดมาตลอดสาวๆ ที่คบกับเขาต้องระดับเดียวกับเขา แต่คนนี้กับไม่ใช่ เพราะเธอเองก็อยู่แวดวงเดียวกับภีมภพ
!! แก๊ก !! รองเท้าส้นสูงห้านิ้วเหยีย
