เช้าวันต่อมา ประกายดาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา กับพบว่าภีมภพยังนอนหลับหายใจสม่ำเสมอของบนเตียงเดียวกับเธอ
“อ่า...” นี้เขายังไม่ไปอีกเหรอ แล้วฉันจะลุกออกจากเตียงยังไงละเนี้ย จะไปตอนนี้หรือแกล้งหลับต่อ ทว่าเหลือบมองมือถือที่ข้างเตียง ดวงตาเบิกกว้างด้วยท่าทีตกใจ วันนี้ฉันมีเรียน 11 โมง และนี่อีก 40 นาทีจะถึงเวลาเข้าเรียนของฉัน
เมื่อแกล้งหลับต่อไม่ได้นั้น ร่างบางดีดตัวออกจากผ้าห่มผืนเดียวกับคนหลับ แต่แล้วกับยิ่งช็อกรอบที่สอง เพื่อพบว่าเธอและเขาเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
เมื่อคืนฉันเผลอหลับไปตอนไหน จำไม่ได้ ที่ทำไปก่อนหน้าเพราะเมาล้วนๆ
!!ตุบ !! เพียงแค่ขยับตัว ก้าวขาออกจากเตียง ทว่ากับเหยียบเข้ากับชายผ้าห่มร่างบางขาไม่มีแรงถึงกับล้มไปนั่งกับพื้น
เสียงตุบลงที่ข้างเตียง ทำให้ภีมภพที่ล้มหัวหลับไม่ทันกี่ชั่วโมง กับผงกหัวขึ้นมา สายตากับสะดุดเข้ากับแผ่นหลังอันเปลือยเปล่านั่งบนพื้นหันหลังให้กับเขา
