ด้านประกายดาว ร่างบางพลิกตัวไปมา ดึกแล้วแต่ตอนนี้ฉันไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ภายในหัวของฉันเอาแต่คิดเรื่องพี่หมอภีม
“ในเมื่อพี่ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้มีใจให้ฉัน แล้วจะเข้าหาทำเหมือนสนิท ให้ความหวังฉันทำไม” ฉันเหลือบมองนาฬิกาอีกไม่กี่นาทีจะ 5 ทุ่ม นอกจากใบหน้าหล่อเหลาของหมอภีม วนเวียนรบกวนใจฉันแล้ว ฉันยังรู้สึกหิวดึกอีก
“อ่า...หิวชะมัด” ฉันยังไม่ทานข้าว แต่ทานก๋วยเตี๋ยวไปเมื่อช่วง 5 โมงเย็น และตอนนี้ก็เริ่มทนไม่ไหว หิวมากแล้ว เมื่อข่มตาไม่หลับ ฉันเลยต้องลุกไปหาอะไรรองท้องก่อนนอน ไม่งั้นคืนนี้ฉันคงนอนไม่หลับแน่ ทว่าภายในห้องฉันกับไม่มี ขนมปัง นม บะหมี่สักหอก็ไม่มี
!! เห้ย...!! พักหลังมานี้ ฉันพักที่คอนโด สลับกับที่บ้าน ทำให้ฉันลืมซื้อพวกของกินมาตุนที่คอนโด เมื่อเป็นเช่นนั้นร้านสะดวกซื้อในซอยข้างคอนโด คือจุดหมาย
10 นาทีต่อมาด้านประกายดาวที่ลงมาจากห้อง ทว่าสายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงยืนด
