ด้านภีมภพวันนี้ผมมางานเลี้ยงเล็กๆ ของครอบครัว เนื่องจากวันเกิดคุณย่า ทว่าขณะที่เดินออกจากลิฟต์ ผมกับเห็นประกายดาวเดินออกมาจากห้องใดห้องหนึ่งกับไอ้ดล
“หึ...ให้มันได้แบบนี้สิวะ”
บนโต๊ะมีอาหารหลากหลายอย่างเพียงแค่เขาเห็นประกายดาวมากับชายคนอื่นภีมภพกับทานไม่ลง มันจุกแน่นไปหมดทั้งหัวใจ
“หมอภีม ย่าสั่งอาหารไม่ถูกปากเราเหรอลูก” คุณย่าเกศถามหลานชาย
“นั้นน่ะสิ พรีนไม่เห็นพี่ชายทานอะไรเลย” พรีนรดา ถามพี่ชาย ตั้งแต่มาถึงแล้ว ปกติหน้าก็บึ้งอยู่แล้ว นี้ก็ชอบทำหน้าบึ้งขมวดคิ้วอีก หมดหล่อเลยพี่ชายฉัน
“ผัดผงกะหรี่ทะเล ของชอบหมอภีมเลยนะลูก” มิริณตักให้กับภีมภพ
“ภีมไม่ค่อยหิวครับคุณแม่”
“สงสัยไม่อร่อย เหมือนบรั่นดี สักแก้วไหมหมอ” ด้านมาคัส ที่เห็นน้องชายนั่งนิ่งถึงกับยื่นแก้วให้น้องชาย
“พี่มาคัส นี้จริงๆเลย พรุ่งนี้หมอภีมมีงานเช้าไหมลูก เราเป็นพี่ อะไรที่ทำร้ายสุขภาพแบบนี้ อย่าชวนน้องดื่มนัก
