“พี่ช้าด”
“ไอ้ห่าชิน !!”
หัวใจเขาจะวาย อีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าอยู่แล้ว ไอ้น้องเวรมันมานั่งทำอะไรมืดๆ ไม่ไปหลับไปนอน
“ยังดีที่มาแค่ห่า แล้วนี่พี่จะออกไปไหน ดึกขนาดนี้แล้ว ผับบาร์ปิดหมดแล้วม้าง”
“ก็รู้นี่ว่าดึกแล้ว ทำไมแกไม่เข้าห้องไปนอนให้มันดีๆ วะ” เขาเลี่ยงไม่ตอบ แต่เปลี่ยนเรื่องด้วยการถามกลับแทน
“ลงมาดูลูกน้องเปลี่ยนกะ คุยกันเพลิน หายง่วงแล้วด้วย เลยนั่งกระดกอยู่คนเดียวเนี่ย สนใจจัดด้วยกันมั้ยล่ะพี่”
“ไม่ละๆ”
“พิรุธนะ พิรุธ แบบนี้เรียกว่ามีพิรุธ” เขาสังเกตเห็นตั้งแต่ตอนพี่ชายคนโตย่องลงมาจากบันได ค่อยๆ ก้าวขา มองซ้ายมองขวา ระมัดระวังเว่อร์ แถมในมือยังถือกุญแจรถเตรียมออกจากบ้านอีก “แล้วนั่นกำลังจะออกไปไหน”
“ซื้อของ”
“ของไร”
“ของใช้ส่วนตัว”
“ของอะไรต้องใช้ตอนตีสอง”
ชนนน้องเขาเซ้นส์มันแรง ขืนยืนให้มันซักฟอกอยู่แบบนี้ ไม่นานต้องถูกจับได้แน่
“เออน่า จะของอะไรก็ช่าง แกไม่ต้องมาสนใจ
