“คืออย่างนี้ค่ะ ฉันเป็น...”
“นิล”
“อะไรคะ ?”
“ก็มีชื่อไม่ใช่เหรอเราน่ะ มาฉงมาฉันอยู่ได้” ... ไม่น่ารักเลย
เอาน่า ยอมๆ ไปซะจะได้จบเร็วๆ
“นิลเป็นเพื่อนของยัยช่อค่ะ ช่ออัญชัน ชุษณปักษ์เสนีย์ คนรักของอาจารย์นับพัน ซึ่งถ้าคุณเป็นเพื่อนกับพี่ชัชและอาจารย์จริง คงพอรู้ว่าสองบ้านนี้เขาไม่ถูกกัน ฉันแค่จะช่วยเพื่อนติดต่อหาคนรักน่ะค่ะ”
แปลกที่เขายอมเชื่อง่ายๆ ให้เธอได้ติดต่อหาคนรักของเพื่อนด้วยโทรศัพท์ส่วนตัวของเขา โดยที่ไม่ซักไซ้ด้วยว่าทำไมเธอถึงไม่พกโทรศัพท์ ก็ตอนที่ออกจากบ้านมามัวแต่งอนพี่ชัช เธอเลยลืมเรื่องของใช้ส่วนตัวชิ้นนี้ไปเสียสนิท แม้จะสงสัยอยู่บ้างว่าทำไมการโทรของเธอหลายครั้งก่อนหน้านี้จะไม่เคยประสบความสำเร็จเลยก็ตาม ทั้งที่ไปขอหยิบขอยืมคนไม่รู้จัก ซื้อเครื่องเองแบบถูกๆ หวังเอาไว้ติดต่อกับเพื่อนห้องเดียวกันที่เธอพอจะนึกได้ว่าน่าจะมีพาวเวอร์หาเบอร์อาจารย์นับพันให้ได้ จนเธอเข้าใจว่าร้าน
