“เธอดื่มเยอะไปแล้วหยาด กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย” เขาไม่สนใจแก้วเหล้า แต่กลับหันมาพยุงตัวฉันให้ลุกจากเก้าอี้ ฉันจิ๊ปากนิด ๆ แต่ก็ยอมลุกตามโดยดี จังหวะนั้นรู้สึกเวียนหัวจึงเสียหลักเซเข้าหาแผงอกแกร่ง ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเพลิงศูรย์ทำให้จิตใจของฉันสงบอย่างบอกไม่ถูก
เพราะอย่างนี้ไง ฉันถึงปล่อยผู้ชายคนนี้ไปไม่ได้ เพลิงศูรย์เป็นคนเดียวที่สามารถเยียวยาความว้าวุ่นในหัวใจของฉันได้
เขาเป็นคนสำคัญของฉันจริง ๆ นะ
ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขามันคืออะไร จะเรียกว่าเพื่อนรู้ใจ เพื่อนสนิท หรือมากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนหรือจะอะไรก็ช่าง แต่ฉันไม่ยอมปล่อยเขาไปให้ใครแน่นอน
“อ่า… อุ่นจัง”
“กลับบ้านกันเถอะ” น้ำเสียงอบอุ่นเรียกรอยยิ้มในอ้อมกอด เพลิงศูรย์ประคองฉันเดินผ่านฝูงชนออกมาจากผับ เขาใช้วงแขนแกร่งปกป้องฉันจากการเบียดเสียดของผู้คน เขาทำให้ฉันรู้สึกปลอดภัยเมื่อได้อยู่ใกล้ ๆ
กึก…
“อืม…
