ฉันทำท่าจะเปิดฉากด่านับกาลกลับแต่ถูกมือหนาของเพลิงศูรย์ดึงไว้ซะก่อน พอหันกลับไปมองก็พบกับสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด
เขาเป็นอะไรไป… ทำไมดูเคร่งเครียดตั้งแต่เจอนับฝันแล้ว
“เธอ… รออยู่ที่นี่ก่อนได้ไหม”
“ว่าไงนะ?” ฉันขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ เพลิงศูรย์หมายถึงอะไร ทำไมต้องให้ฉันอยู่รอที่นี่ด้วย
“ฉันจะรีบกลับมารับ” สีหน้าเขาลำบากใจมากตอนพูดประโยคนี้ ฉันเม้มปากนิด ๆ รู้สึกหน้าชาไปหมด เขากำลังจะทิ้งฉันสินะ… คิดจะทิ้งฉันให้รอที่นี่แล้วไปส่งนับฝันก่อนอย่างนั้นสินะ…
“ไม่ ถ้านายไป ฉันจะไม่รอ”
“หยาด…”
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญกับนายยังไง แล้วทำไมนายต้องทำตามที่หมอนั่นสั่งด้วย แต่ที่ฉันเรียกนายมาวันนี้ก็เพราะฉันต้องการนายนะเพลิง ถ้านายทิ้งฉัน ฉันไม่ยอมแน่”
ฉันรู้จุดอ่อนของเพลิงศูรย์ดี ถึงเขาจะดูเย็นชาและน่ากลัวในสายตาคนอื่น แต่สำหรับฉัน… เขาใส่ใจและดูแลมาตลอด ทุก ๆ ครั้งที่ฉ
