Arhat ağadan,
Karım uyandığı andan beri nefesimi tutmuş, ne tepki vereceğini bekliyordum.
Kızımın sorumluluğunu geceleri kimseye bırakmadan üzerime aldığım için uykum fazlasıyla hafifti ama bu gece heyecan ve mutluluktan zaten doğru düzgün uyuyamamıştım.
Karımın başı göğsümdeyken aldığı her nefes, bana otuz üç yıllık ömrümde yaşamadığım huzuru veriyordu.
Esra iyi bir kızdı ama huzurla pek işi yoktu. Genelde ucu gelmez istekleri ve reddedersem gelen uzun uzun küslükleri vardı. Sarılıp uyuduğumuzu evliliğimizin başında bile hatırlamıyorum.
Yine de bana kızımı verdiği için onu hep minnetle anacağım.
Gülbin’in uykusu gittikçe açılırken eliyle sağı solu yoklamaya başladı.
Üzerine attığım kolumu eliyle anlamaya çalışırken tepki vermemek hayatımdaki belki en zor mücadeleydi.
Nefes alış v
