Serhat’tan,
Annem daha kardeşimin nerede olduğunu söyleyemeden Bager amcamdan telefon geldi, babam servise çıkmış.
Apar topar yerleştirdikleri odaya doğru giderken annemin yüzünde doğru düzgün bir sevinme belirtisinin olmayışını anlayamıyordum.
Hepi topu beş altı saat uzakta kalmıştım ama döndüğümde kimse bıraktığım gibi değildi sanki.
Odanın önüne geldiğimizde görevliler babamı yerleştiriyordu.
İşlerini bitirip gittiklerinde içeri ilk dalan ben oldum.
Gözlerinin feri sönmüş, rengi küle dönmüş olsa da dün geceden beri yaşadığımız ölüm korkusundan sonra bu haline bin şükrederek yanına vardım.
Gözlerim bu defa mutluluktan dolmuştu.
“Baba...”
Gözlerini yorgunca gözlerime çevirdiğinde eline uzanırken konuştum.
“Geçmiş olsun, Allah seni başımızdan eksik etmesin.”
Öpmek istediğim elin
