Hamza'dan
Ağaların boynuma taktığı urganla evin yolunu tutarken arkamızdan gelen arabada Havin'in olduğu düşüncesi nefessiz kalmama yetiyordu. Zozan ağanın konağından çıktığımızda ben arabaya yerleşirken sesini duymuştum.
" Araf ağa beni yeniden o eve yollama." Diyordu.
" Arif! Havin'i senin arabaya al." Diyerek Araf ağa da gelip yanıma oturmuştu.
Sessiz arabanın içinde arabanın ön camına düşen yağmur ve sileceklerin çıkardığı ses vardı. Kimsede konuşacak hal kalmamıştı.
Geldiğimiz konağın önünde omuzlarım düştü adımlarım yavaştı. Yağmurda ıslanan bedenime aldırmadan avlu kapısdan içeri girdik. Araf ağa önde ben arkasında. Sibel avlunun ortasında bir elinde şemsiye bir eli göbeğinde bekliyordu. Araf ağa attığı adımı bildiriyordu geleceğimizi biliyordur elbet.
" Hatun nettin? Paç
