Çiçek'ten
Oturduğum kendime yatak yaptığım koltukta gözüme gelen yaşları serbest bıraktım. Dışımdan tuzlu su akarken içime kan akıyordu. Sabaha kadar annemin acı çekmesine şahitlik etmek acılarını dindirememek kederin en ağırı, çaresizliğin en müşgülüydü.
Usulca ayaklarımı yere sarkıtıp çıplak ayak uçlarımla yürüdüm ses çıkarmamaya özenerek mutfağın yolunu tuttum. Annemin yiyebileceği çorbayı hazır edip yeniden yukarı çıktım. Tepsiyi baş ucuna koyarken yataktan gelen hareketle anneme döndüm.
" Dayem uyanmışsın? "
" Uyandım Çiçeğim." Diyen annemin yanına oturup gül kokan yanağını koklayarak öptüm.
" Kızım." Sesindeki acıyı dindirememek beni nasıl kahır etsede ona gülerek bakıyordum. Dün gece dayıma söylediğimi duyarsa daha çok acı çekecekti. Ama ben de artık onu bu halde görmekten a
