บันทึกเรื่องสยิว

แอบแซ่บน้องเมีย -1- เขิน

สวัสดีฉันชื่อดาวอายุ21ปี เรียนคณะนิเทศอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ฉันเป็นคนรูปร่างหน้าตาดีมาก นมใหญ่ แถมอย่างอื่นยังใหญ่ไม่แพ้กันอีกด้วย แน่นอนว่าฉันไม่ได้สดซิงแล้วล่ะ แต่เรื่องนี้ที่บ้านฉันไม่มีใครรู้หรอก ขืนพี่พิมพ์รู้พี่พิมพ์ฆ่าฉันตายแน่ๆ ส่วนนิสัยของฉันก็แรดๆขี้เล่นขี้อ่อยไปเรื่อย ฉันว่ามันเป็นสีสันชีวิตดี

พี่พิมพ์คือพี่สาวของฉันเราอยู่ด้วยกันสองคนพี่น้อง ไม่สิ มีสามีของพี่พิมพ์อยู่ด้วยอีกคน ส่วนพ่อแม่อยู่ต่างจังหวัด

พี่พิมพ์ทำงานหนักส่งเงินให้ฉันเรียนเพื่อหวังว่าฉันจะได้ทำงานดีๆจะได้เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ ฉันตั้งใจเรียนมากถึงจะแรดแต่เรียนเก่งนะจะบอกให้

“รอนานไหมคะพี่ภาค” ฉันเอ่ยถามพี่เขยขณะที่กำลังก้าวขาเรียวขึ้นมานั่งบนรถยนต์คันหรู

พี่ภาคก็คือสามีของพี่พิมพ์ พี่ภาคหล่อและรวยมาก พี่พิมพ์ให้พี่ภาคเมารับฉันแบบนี้ทุกวันเพราะพี่พิมพ์กลัวฉันจะเหลวไหล ส่วนเธอทำงานหนักไม่ว่างจะมารับฉัน

“รอดาวพี่ไม่เคยรู้สึกว่ามันนานเลยนะ” พี่ภาคมักจะหยอดคำหวานใส่ฉันทุกครั้งที่เจอหน้า

“แหม่ พูดแบบนี้เดี๋ยวดาวก็หลงรักพี่ภาคเข้าหรอกค่ะ” ฉันหยอกกลับไปปนหัวเราะ เราสองคนมักหยอกกันแบบนี้อยู่แล้ว

“พี่อยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆจัง” พี่ภาคพูดเสียงหวานพร้อมกับยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ๆฉัน

ตึกตัก ตึกตัก! ทำไมครั้งนี้หัวใจฉันมันเต้นแรงขนาดนี้นะ...

“พะ..พี่ภาคอะ บ้า-//-” ฉันหลบตาอย่างขวยเขิน ใช้มืิดันอกแกร่งของพี่ภาคออกช้าๆ

“เอ้อ วันนี้เห็นพิมพ์บอกกลับดึก เราไปหาอะไรกินกันที่ห้างดีไหม กลับไปก็ยังไม่มีอะไรกิน”

“จะดีเหรอคะ แล้วพี่ภาคไม่ต้องไปทำงานต่อเหรอ..” ฉันอยากไปเที่ยวห้างนะ แต่ลึกๆก็เกรงใจพี่ภาคอยู่เหมือนกัน

“แค่ดาวพูดว่าอยากไปพี่ก็จะรีบพาดาวไปทันที” ดวงตาคมกริบของพี่ภาคจ้องมองเข้ามาในดวงตาฉันอย่างลึกซึ้ง..

ฉันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงไป..

“ไปก็ได้ค่ะ ดาวอยากไปเปิดหูเปิดตาบ้าง”

“งั้นไปกัน” พี่ภาคสตาร์ทรถแล้วรีบขับพาฉันไปยังห้างตามที่เขาบอกไว้

ระหว่างทางนั่งรถมาฉันเริ่มรู้สึกเกร็งๆแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เพราะพี่ภาคใช้มือข้างนึงจับมือของฉันเอาไว้ขณะกำลังขับรถ

“เป็นอะไรรึเปล่าดาว” พี่ภาคคงสังเกตุได้ถึงท่าทีแปลกๆของฉัน

“ปะ..เปล่าค่ะ..” ฉันก้มหน้าตอบไม่กล้าหันไปมองหน้าพี่ภาค

ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร อยู่ๆมันก็รู้สึกเขินๆอายๆพี่ภาคขึ้นมาสะอย่างงั้น หัวใจมันเต้นโครมครามตลอดเวลาที่เราได้พูดคุยหรือแตะเนื้อต้องตัวกัน

“หรือลำบากใจที่พี่จับมือดาว พี่ปล่อยก็ได้” พี่ภาคปล่อยมือออกจากมือฉันทันที

“มะ..ไม่ใช่นะคะ” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธิพร้อมเอามือของพี่ภาคมาจับไว้ที่มือของฉันเหมือนเดิม

ฉันเหล่มองก็เห็นพี่ว่าพี่ภาคกำลังมองฉันอยู่พร้อมกับอมยิ้มอย่างมีความสุข ฉันอายมากจริงๆตอนนี้ ไม่รู้ว่าอะไรทำให้ฉันไปคว้ามือเขามาจับต่อกันนะ

ฉันรู้แค่ว่าตอนนั้นฉันไม่อยากให้พี่ภาคคิดแบบนั้น แล้วฉันก็อยากให้เขาจับมือฉันต่อด้วย..

จากนั้นเราก็นั่งนิ่งเงียบกันมาตลอดทาง โดยที่มือหนาของพี่ภาคจับมือฉันแน่นไม่ยอมห่าง

@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง...

พอมาถึงพี่ภาคก็ลงจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูให้ฉันลงอย่างสุภาพบุรุษ พร้อมกับยื่นมือมาให้ฉันจับ

ฉันไม่ลังเลที่จะยื่นมือเล็กไปวางบนมือหนาของพี่ภาค ก่อนจะก้าวขาเรียวลงจากรถ

พี่ภาคโก่งแขนขึ้นเป็นการบอกกลายๆว่าให้ฉันควงแขนเขา ฉันตัดสินใจอยู่พักนึงถึงจะยอมควงแขนพี่ภาคแล้วเดินเข้าไปในห้างด้วยกัน

“กินอะไรดี” พี่ภาคถามฉันพลางมองหาร้านอาหาร

“อืม..อยากกินบอนชอนอะค่ะ พี่ภาคพาดาวไปกินหน่อยน้า” ฉันอ้อนพี่ภาคเสียงหวานพลางใช้หัวซบเข้ากับไหล่แกร่ง

“ได้สิ พี่ตามใจดาวทุกอย่างเลย”

“งั้นไปกันค่ะ”

ฉันยิ้มร่าออกมาอย่างดีใจ เดินควงแขนพี่ภาคขึ้นไปยังชั้นที่ร้านบอนชอนตั้งอยู่

พอเดินเข้ามาเราก็เลือกนั่งที่โต๊ะในสุด เพราะอยากเป็นส่วนตัว ฉันหยิบเมนูขึ้นมาดูแล้วสั่งที่อยากกินมา4-5อย่าง

“ตัวเล็กแค่นี้กินเยอะขนาดนี้เลยเหรอ” สีหน้าพี่ภาคดูอึ้งจริงๆที่เห็นฉันสั่งเยอะขนาดนี้

“รู้ได้ไงคะว่าตัวดาวเล็ก พี่ภาคเคยเห็นแล้วเหรอ” ฉันขยิบตายิ้มเจ้าเล่ห์หยอกพี่ภาค

“ยังอะ ถ้าอยากเห็นนี่พี่ต้องทำยังไงบ้างเหรอ” พี่ภาคขยิบตายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ฉันกลับ

หัวใจมันร้อนรุ่มเต้นรัวไม่เป็นส่ำ คำพูดของพี่ภาคกำลังจะทำให้ฉันคิดกับกับเขาเกินเลยมากกว่าพี่เขย

“ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะ” โชคดีที่พนักงานยกอาหารมาเสิร์ฟพอดี ฉันเลยถือโอกาสนี้เลี่ยงตอบคำถามของพี่ภาคไป

“โห ตอนสั่งว่าเยอะแล้ว ตอนเสิร์ฟเยอะกว่าอีก กินหมดเหรอเรา” พอเห็นอาหารถูกวางเสิร์ฟพี่ภาคก็ถามฉันอีกครั้ง

“ไม่หมดก็ห่อกลับบ้านไงคะ” ฉันฉีกยิ้มตอบก่อนจะเริ่มลงมือจัดการกินไก่ทอดของโปรดตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย

พี่ภาคเอาแต่เหลือบมองฉันเป็นพักๆแล้วอมยิ้มออกมา แล้วแน่นอนว่าหัวใจฉันมันก็เต้นแรงทุกครั้งที่ถูกมองเขามอง ฉันคง..ชอบพี่ภาคเข้าแล้วล่ะมั้ง..

หลังจากกินข้าวเสร็จฉันกับพี่ภาคเราก็ต้องลงกันว่าจะไปหาหนังดูกันสักเรื่องก่อนจะกลับบ้าน

“ดาวอยากดูเรื่องอะไร” พี่ภาคถามฉัน

“ดาวให้พี่ภาคเลือกดีกว่าค่ะ พี่ภาคตามใจดาวมาเยอะแล้ว”

“งั้นพี่เลือกเรื่องที่อยากดูละนะ”

“อื้อ โอเคค่ะ” พี่ภาคเดินแยกไปซื้อตัวโดยให้ฉันรออยู่ที่ป้ายหนังเรื่องที่เขาอยากดู

ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องอะไรแต่ตอนที่ฉันบอกให้พี่ภาคเลือกหนังเลย เขาแอบกระตุกยิ้มร้ายๆออกมาด้วยแหละ

ไม่รู้ว่าแกล้งฉันโดยการพาไปดูหนังผีรึเปล่ายิ่งกลัวๆอยู่...

“ไปกันเลยไหม”

“ไปค่ะ”

พอซื้อตัวเสร็จเราก็เดินเข้าไปในโรงหนังที่ฉายเรื่องนั้นด้วยกัน ฉันตกใจมากตอนเดินเข้ามาครั้งแรกเพราะในโรงนี้มีคนนั่งอยู่ไม่ถึง10คนเลยด้วยซ้ำ แต่ละคนก็นั่งกระจัดกระจายแยกกันไป สงสัยเรื่องนี้คงจะไม่ค่อยฮิตล่ะมั้ง