1
1795 Words
Third Person POV
Kasabay ng paghinto ng ikot ng mundo ang pag-patak ng luha ni Fancy. Hindi niya lubos maisip na ang isa sa taong mahalaga sa kaniya ay naka-yakap sa kaniya ngayon.
"It's been four years.." The guy whispered as he hugged her tight.
Lalong naiyak si Fancy sa sinabing iyon ng lalaking nakayakap sa kaniya. Na-miss niya ito. Sa loob ng apat na taon ay pinutol niya ang komunikasyon rito. Isang beses lamang niya ito pinadalhan ng mensahe. Five days ago bago siya umuwi ng Pilipinas. Sinabi niya sa mensahe niya na uuwi na siya sa Pilipinas. Pero wala siyang binigay na exact na araw. Kaya't natutuwa siya na hindi inaasahang magkikita agad sila sa 'di inaasahang lugar.
"I've missed you." He whispered again then release her.
He kissed her forehead and smiled at her. "Little Devil.."
Ngumiti si Fancy na hanggang ngayon ay speechless pa rin. "Don't call me little devil nga. It's not bagay to you." She said smiling.
"Tch. What's wrong calling you little devil?" The guy asked.
Umupo ito upang buhatin ang aso nito. Hinimas nito ang ulo ng aso saka iniharap kay Fancy. "Meet my dog. Her name is Devs. It was named after you. Short for devil."
Umingos si Fancy. "She arf arf me a while ago. And I'm naiinis na agad to her! And I can't believe, you named her after me. You're so mean, as always!"
He laughed. "Hindi ka pa ba nasanay sa'kin? Saka, hindi mo ba ako na-miss? Tatlong taon din ang lumipas."
Bahagyang hinampas ni Fancy sa balikat ang lalaking kaharap niya. "I'm not gonna lie naman eh. Okay, na-miss kita but don't assume ng sobra 'no. Psh."
Ibinaba ng lalaki ang aso nito matapos ikabit ang tali nito pagkatapos ay inakbayan nito si Fancy. "Let's go? Ihahatid na kita. Kaya pala dito ako dinala ni Devs kasi naramdaman niyang narito ka. Madalas kami sa park malapit dito sa cemetery kapag iginagala ko siya."
"Wait, my luggage! You're rush hour ba?"
Napakamot sa ulo ang lalaki. "Ito naman. Sorry na! Tch." Anito saka kinuha ang luggage nito. "Ayun ang kotse ko."
Itinuro nito ang kulay abong kotse na nakaparada sa tabing kalsada na natanaw niya paglabas nila sa may labasan ng cemetery.
Naglakad sila ng sabay habang hila ng lalaki ang luggage ni Fancy habang sa kabilang kamay nito ang tali ng aso nito.
"How's everyone?" Tanong ni Fancy.
"They are good, I think? But, one thing I'm sure, they missed you."
Ngumiti si Fancy. "How about you?"
"Me?" Ani ng lalaki saka bahagyang ngumiti. "Waiting for you.."
Natigilan si Fancy sa sinabi ng lalaki. "Waiting?"
"You know how much I love you, Fancy. You know that."
Fancy bit her lower lip as he looked at his face. Wala siyang masabi.
Ngumiti ito sa kaniya. "One year ago, I came back here wishing you were here. But then, wala ka pa. Hindi mo pa pala tapos hanapin ang sarili mo. So, I waited, again. Because I know it would be better kung hahayaan lang kita. Ayokong guluhin ka. We have no communication at all, and sometimes it sucks. Seriously. But now you're here. Worth it ang paghihintay ko. You're here in front of me..."
Fancy cleared her throat.
"...wifey."
Niyakap niya si Sydd saka hinayaang tumulong muli ang luha niya. Sydd will always be Sydd. Wala itong pinagbago. Sa totoo lang ay inakala niyang makakalimutan siya nito. Pagkatapos ng tatlong taon na walang balita rito ay hindi din talaga niya inaasahan na hanggang ngayon ay naghihintay ito.
Since then, laging nasa tabi niya si Sydd. Until now..
"Can't hug you back, wifey." Natatawang sabi ni Sydd dahil magkabilang kamay nito ay hawak ang luggage at tali ng aso.
Natawa na lamang si Fancy saka kumalas ng yakap dito. "You talaga! You're not nagbago. I thought you forgot me.."
"Sa tingin mo magagawa ko 'yun? Never. Nakatatak ka na sa puso't isipan ko kaya paano kita makakalimutan? Tch."
"Whatever!" She rolled her eyes at him.
"But, wifey. Can I ask you something?" Sumeryoso ang mukha ni Sydd.
"What is it?"
"Are you with someone? Or are you taken now? May nagmamay-ari na ba ng puso mo?" Parang nag-aalangang tanong pa ni Sydd.
Fancy pouted her lip. "Do you think I have kasama? You saw it ba? Psh. I came here all alone. And to answer your tanong, yes may nag-mamay-ari na ng heart ko."
Tila hindi inaasahan ni Sydd ang sagot ni Fancy kaya pilit itong ngumiti. "Gano'n ba. I see. Sino?"
"Sino? The one who's nagmamay-ari sa heart ko? Of course, myself! You talaga Sydd, is so bobo! It's my heart eh so it's may pag-aari. Duhh!"
Bigla ay humagalpak ng tawa si Sydd. "What the f**k! Kinabahan ako do'n."
"What ba? You're so booboo brain talaga sometimes."
"Nakalimutan mo na ba ang sinabi ko three years ago bago tayo maghiwalay?"
Saglit na nag-isip si Fancy. "What?"
"Na kapag bumalik ka rito at single ka pa rin, ako na ang pakakasalan mo." Nakangising sabi ni Sydd.
"W-what, ah.." Nauutal si Fancy. "Pakasal your face! Asa! Psh. Let's go home na nga. I'm naiirita na sa face mo!" Sabi niya saka mabilis itong tumakbo sa kotse ni Sydd.
Napailing na lamang si Sydd habang ang ngiti nito'y abot hanggang tainga.
•
Fancy POV
I'm kinakabahan. Like it's OMG! After three years, I'm here again at the Phippines. I so..missed my family.
"Excited?" Sydd asked while driving. I'm naiinis nga kasi his dog is nakaupo sa lap ko. She's sleeping like I'm her kama! Duh.
I'm tumango and smiled at him. "How's my pamangkins na kaya?"
"They are all good. Dumadalaw-dalaw naman ako sa mansyon niyo kapag weekends."
Hm. "Where are you staying?" I asked.
"I have my condo unit. Sabi ko kasi kay Papa one year ago, dito na muna ako mag-stay sa Pinas kaya binigyan niya ako ng unit. Naisipan ko ring magpagawa ng business dito."
My eyes are nag-twinkling. "What business naman?"
"Coffee shop. And guess what's my coffee shop's name."
"Hmm, kape-han?"
"Seriously, wifey?" Nag-poker face siya.
"Then what?" I asked. I have no naiisip kasi na name for his coffee shop eh.
"Guess."
"I can't make hula nga eh. Circlebucks?"
"Anong circlebucks?"
"Like starbucks. Yours is circle. Duh!"
"Kahit kelan ka talaga, wifey. The name is Devs Caffe."
I showed him my nanlalaking eyes. "Again? Devs again? You're so mean talaga!"
"Haha! Syempre. Ganyan kita kamahal. Ikaw ang inspirasyon ko."
"Whatever eklavu! So I'm libre na sa coffee ha?"
"Kiss muna bago libre."
I showed him my nakasimangot na face. "Kiss your ass, Sydd!"
He's tumawa lang ng tumawa. He loves teasing me talaga. He's still jolly and he's not nagbago.
"Why do you want to stay here?" I asked. I just wanna know if it's because of me. Oh, bakit ba iniisip ko iyon?
"Dahil narito ang mapapangasawa ko." He answered smiling.
I'm nag-pout ng oh-so-pink-kissable-lips ko. "You're mag-aasawa na?"
"Minsan, slow ka talaga, wifey. By the way, how's US?"
"It's still US. It's not naman nagbago into Iraq."
Sydd is tumawa ng malakas. "Kahit kelan talaga havey mga jokes mo kahit sarcastic."
I make paikot my mata and looked at daan nalang. "Where did you get this dog naman?"
"I bought her since mag-isa lang ako sa condo unit ko. Tapos wala ka pa, wala akong nakakasamang mamasyal. Kaya ayan si Devs."
"You're seryoso talaga sa name niya? OMG. We're not magkamuka 'no!"
"Haha! Devil ba pangalan mo? Hindi naman 'diba?"
"But that's my signature. I'm the little devil kaya."
"Oo na. Hayaan mo na. Kita mo nga, luksong dugo. Feel na feel ni Devs na matulog sa lap mo."
I make paikot my mata again. "Whatever, dragon Sydd. You're not nagbabago talaga, you know?"
"Syempre hindi ako nagbabago. Kaya nga mahal pa din kita eh."
Arghh! He's nagpapakilig naman kasi eh. "You shut up nga."
"Wooo! Kinikilig."
"Duh! You're so assuming talaga ever!"
"Pero, wifey. Hindi man lang nabago ang salita mo? You're from US. Hindi ba dapat pure english na at hindi na mix mix?"
"I'm just using my fancy language lang because I missed to use it. Saka I can use that lang here in Philippines eh. But my dila is not baliktad na anymore. I can speak in pure english ang tagalog na."
"I see. Sample nga."
"What?"
"Magsalita ka ng pure tagalog, dali na."
I sighed. "Para 'yun lang. Ang dali dali kaya magsalita ng tagalog. Anong tingin mo sa'kin, alien?"
"Whoaa! Marunong na nga. Dati kang alien eh. Nag-evolve ka na! Haha!"
Hinampas ko siya. Woo! Nakakapagod ding magsalita ng fancy language. Hindi na ako ganoon ka-sanay. Sa US kasi, pure english and tagalog ang ginagamit ko. May filipino personal assistant kasi akong kasama doon na nag-aasikaso sa'kin. Inutusan siya ng oh-so-kind-satan-brother ko na turuan akong magsalita ng pure tagalog. Kung hindi ba naman baliw!
Then pure english dahil iyon ang language doon. Alangan namang mag-fancy language ako sa mga classmate ko roon. E'di nag-duguan ang ilong nila. Ewww!
"But honestly, fancy language still suits you well than pure tagalog." Sabi ni Sydd.
Kuminang yata ang mata ko. Nag-twinkling again! "Really? Sige. I'll use fancy language nalang all the time. That's your gusto ha!"
"What the..tama na! English nalang. Hindi kasi masyadong bagay sa'yo ang pure tagalog lalo na kung nagtataray ka."
Sinamaan ko siya ng tingin. "Don't make pakialam nga ng salita ko. At least I have three language 'no! Tagalog, english, and fancy language!"
"Oo nalang." Nakangiting sabi ni Sydd habang nakatutok ang tingin sa daan.
I took a deep breath. This is really it. I'm here at the Philippines and I kind'a missed it.
How's..ah never mind.
•
Someone's POV
"She's back. My cousin called me a while ago and it's confirmed. There is someone named Fancy Jewel Abellano na dumating sa bansa. What's your plan?"
Ini-ayos ko ang necktie ko saka tumingin sa salamin. I'm all ready.
"Same plan."
"What plan?"
"Setting her free."
Kinuha ko ang attache case ko saka lumabas sa kwarto ko. Sumunod siya sa akin.
"Are you serious?" Tanong niya habang pababa kami sa hagdan.
"Yes. I'm damn serious. I'm not gonna ruin her life." Sagot ko.
"You love her."
Napatigil ako saka tumingin sa kaniya. I smiled at her. "That's why I'm setting her free."
"Paano kung malaman niyang.."
"It's not gonna happen." Putol ko sa sasabihin niya.
"Pero.."
"No buts. Stop it now. I need to go to work."
Lumabas na ako ng bahay saka sumakay sa kotse ko. Saglit akong natigilan at nag-isip.
Hindi ko inaasahan ang araw na ito. Ang nalaman ko. Handa na ba ako? Mapapanindigan ko ba ang ipinangako ko sa sarili ko?
Fancy Jewel Abellano..
She's back. And damn, my love for her never fades away.
- Writer
