Amea POV
“Ate, magbakasyon muna kaya tayo, magpahinga muna tayo.” Ani ni Pey habang hinahagod ang aking likudan para ako’y maginhawaan kahit sandali.
Matapos sumabog ang nilalaman ng loob ko. Pagod na pagod akong dumapa sa kama. Mukhang kailangan ko yata ang mga iyon kahit papano ay gusto kong takasan ang problema.
“Kung iniisip mong tatakasan natin ang problema mo Ate Amea nagkakamali ka. We should lie low muna para mas makapag-isip tayo ng maayos sa susunod.” Minsan, iniisip ko kung bata ba talaga ang mga kasama ko.
Kahit na ilang libong taon na ako mas mature pa sila kesa sa akin. “Don't worry Ate, hindi ka namin iiwan palagi lang kaming nasa likod mo.” Tamo, pati ang isang ito.
Mas matino pa silang kausap kapag ako ang kaharap, bumangon ako at humarap sa kanila. Minsan naman ka
