Matapos maihatid sa huling hantungan ang kanyang Inay ay nagpasya si Janelle namagpaiwan muna sa puntod nito. Gusto nyang mapag isa. Gusto nyang ilabas ang nraramdaman nya na kanina pa gustong sumabog.
Habang yakap yakap ni Janelle ang malaking litrato ng kanyang Inay ay bumuhos ang kanyang masaganang luha na kanina pa nya pinipigilan kasabay ng pagbuhos ng isang malakas na ulan. Wari'y nakikidalamhati sa paghihirap ng kanyang kalooban.
"Mommy? Diba nangako ka saken na hindi mo ako iiwan?"
"Diba sabi mo saken gusto mo ako makitang umaakyat sa stage hawak hawak ang aking diploma na ating pinaghirapan?"
"Diba sabi mo gusto mong makita yung mga magiging achievements ko?"
"Pero bakit Mommy? Bakit iniwan mo na ako kaagad?"
"Sino na po ang mag aalaga sa akin?"
"Sino na po ang makakasama
