Üssün sorgu odası, sabahın ilk ışıklarını bile içine almayan karanlık bir kutu gibiydi. Metal masa, duvarlara çarpıp geri dönen soğuk lambanın ışığında donuk parlıyordu.
Baran, saldırganı sandalyeye oturtmuş, bileklerindeki kelepçeyi kontrol ederken gözleri hâlâ tetikteydi.
Kuzey, benj içeri sokmadan önce kısa bir süre Aras’la konuştu, sonra bana dönüp:
— “Onu buraya getirmemin tek nedeni senin güvenliğin. Sorgu sırasında odada olmayacaksın,” dedi.
başını salladı ama bakışlarım ısrarla içeriye kayıyordu. Adamın az önce söylediği sözler zihnimde yankılanıyordu: Bu sadece bir başlangıç…
Kuzey’e dönüp şansımı denemek ister gibi sordum:
— “Sorguya ben de katılsam ne olur?”
Adeta yalvaran gözlerle bakıyordu. Kuzey ise kesin bir dille:
— “Kesinlikle girmiyorsun içeri,” dedi.
birdaha şa
