Sabah gözlerimi açtığımda mutluydum. Dün gece Kuzey’le yaşadığımız an beni nedense mutlu etmişti. Beni ne kadar üzse de gönlümü bir şekilde geri alıyordu ve ben dün gece Kuzey’in hiç görmediğim bir yönünü görmüştüm. Yataktan kalkıp siyah kot pantolonumu giydim ve üstüne de beyaz bir sweatshirt aldım. Bahar yavaşça geliyordu ama hava hâlâ soğuktu. Ayağımda kısa siyah botlarımı giyip odamdan çıktım,
yemekhaneye doğru adımladım. Yemekhâneyeye girip kendime bir tepsi aldım, kahvaltılık malzemeleri koyup yemekhanenin içine baktım. Gölge Timi’ni görünce onlara doğru yürüdüm; buraya geldiğimden beri ilk kez onlarla yemek yiyecektim, hatta belki de ilk kez gerçekten yemek yiyecektim çünkü geldiğimden beri başım belâdan kurtulmuyordu. Bildiğin bütün belâları üstüme bir mıknatıs gibi çekiyordum.
