ARAS
Bu aralar eve gitmek istemediğimi fark ediyordum. Adeta ayaklarım isyan edercesine yerde sürünüyordu. Akşamları eve geç saatlerde gitmem bunun kanıtıydı. Kafam Nazlı ile öylesine meşgul ki, her an her saniye onu düşünüyorum, onu yaşıyorum, onu teneffüs ediyorum. Onu bırakıp gitmek her geçen gün bana daha da zor geliyor. Onun yanında kalmak istiyorum, sonsuza dek. Bazen şirketi bile gözüm görmüyor. Şeyma'nın ve babasının sahip olduğu yüzdeleri verip karımdan boşanmayı düşünüyorum. Daha önce kendimle hiç bu kadar çeliştiğimi hatırlamıyorum. Sonra onca emeğim alın terim geliyor aklıma bocalıyorum. Köşeye sıkışmış hissediyorum. Babam eğer hayatta olsaydı böyle bir şeyi yapmama asla izin vermezdi diye düşünüyorum. Peki ya annem! O neler yapar hiç bilmiyorum. Nazlı ile görüşmelerimiz çoğun
