ONE
438 Words
Malakas na humahampas sa kanyang balat ang hangin habang mabilis na tumatakbo ang alaga niyang kabayo na si Oste. His brown breed horse.
Sa mundo nila sa mundong-Colai. Wala siyang maalaga ganito hayop dahil bilang mga lobo doble-doble ang kanila mga laki at bilis kaysa sa hayop na ito.
Yeah,he is a wolf. A Prince wolf on his district. The brown wolves district.
"Hoo!" pinahinto niya ang kabayo ng marating niya ang napakalawak niyang lupain. Mula sa malayo kita niya ang pagpapastol ng tatlong lalaki tauhan niya sa mga alaga nilang baka. Ang baka na pinagkakakitaan nila.
He don't need money. Kaya ang kinikita nila sa mga ito ay sa mga tauhan din naman napupunta.
He take care of his people. Gaya ng pagpapahalaga niya sa kanya distrito ay ganun din ang pagpapahalaga niya sa mga tao nasasakupan niya at nagtatrabaho sa kanya dito sa mundong ito. Kahit na may pagkaseryoso siya at mukhang walang pakielam pero alam ng mga ito ang kahalagahan niya sa mga ito.
He is going to miss this peaceful place sakali makabalik na siya sa mundong-Colai.
Nasaan na kaya siya? Saad ng kanya inner wolf.
We can wait,wolf. Ayokong magmadali dahil gusto ko na ang lugar na ito.
Nilanghap niya ang sariwang hangin.
Muli niya pinatakbo ang kabayo patungo sa pastulan.
"Magandang hapon,Señor!"pagbati ng sesenta y saiz na si Nanang Cora. Dalawang dekada na ito kasambahay sa kanya.
Tinanguan niya ito nang makalabas siya sa kuwadra.
" Señor,may nakuha na pala akong bagong kasambahay mula sa Quezon Province ..sa pamangkin ko,kakilala niya,doon nakatira eh naghahanap daw ng trabaho"inporma ni Nanang Cora.
Inalalayan niya ito sa paghakbang sa mga baitang sa patio.
"Sige ho,Nang Cora..kayo na ho bahala,basta may makatulong lang kayo rito," aniya.
Matanda na din ito. Ito lamang ang kasama niya sa malaking bahay may kasama naman itong isa kaso umalis na dahil mag-aasawa na daw.
"Sa linggo susunduin ko siya sa pier.." anito.
"Sige ho,ipapasama ko sa inyo ang driver, si Mang Lando para hindi na kayo mahirapan sumakay pabalik," aniya.
"Sige,Señor ,salamat.." anito.
Tinapik niya ang balikat ng matandang babae at humakbang na sa mataas na hagdanan patungo sa pangalawang palapag ng bahay niya.
"Ipaghahanda kita ng meryenda mo,"pahabol nito sa kanya.
"Sige ho,Nang Cora..baba na lamang ako.." tugon niya at muling umakyat na muli.
Nang marating niya ang silid sa dulo bahagi agad na inalis niya ang mga kasuotan niya.
Masaya naman ang pananatili niya rito at mababait ang kasama niya sa lugar na ito.
Ang paghihintay sa babaeng magpapabalik sa kanya sa mundong-Colai ang rason kung bakit nararanasan niyang mamuhay ng ganito sa mundong ito. Matiwasay at payapa.
- Writer
