ผมได้อุ้มยายหนูขึ้นมานอนในห้องทำงาน ที่ผมจัดเตรียมให้เธอตั้งแต่เล็กจนโต เธอก็ติดตามผมมาตลอดและมันก็เป็นเหมือนเช่นเคย แต่ที่ไม่เหมือนเคยคือร่างกายของเธอยายหนู ป๋าจะทนได้อีกซักเท่าไรกันนะ ที่จะไม่จัดการกับเธอ เธอรู้ไหมว่าป๋าต้องอดทนและจัดการกับตัวเอง มานานกี่ปีกว่าจะรอให้เธอเรียนจบ
“งื้อ ..คุณป๋าขา ถึงแล้วทำไมไม่ปลุกมูลี่ละค่ะ”
“ป๋าเห็นมู่ลี่หลับอยู่นะค่ะ ไม่อยากกวนให้ตื่น”
“แล้วคุณป๋าก็อุ้มมู่ลี่ขึ้นมาแบบนี้อีกแล้วนะค่ะ”
“มันเป็นอะไรละค่ะ ป๋าก็อุ้มมาตั้งแต่เล็กจนโต”
“ก็เพราะมู่ลี่โตแล้วไงค่ะก็อายพี่ ๆ คนอื่นเขานะค่ะ”
“ไหน ใครมันมองมู่ลี่ของป๋า ใครทำให้มู่ลี่อายค่ะ”
“งื้อ คุณป๋ามู่ลี่ไม่คุยกับคุณป๋าแล้วค่ะ นอนต่อดีกว่า”
“โอเคครับ งั้นป๋าขอออกไปเคลียร์เอกสารที่โต๊ะก่อนนะครับ”
“ค่ะคุณป๋าเดี๋ยวมู่ลี่ตื่นจะเปลี่ยนชุดอาบน้ำ แล้วลงไปหานะค่ะ”
“ครับคนดี ฟอดดดด หอมจังครับ”
ฉันที่เฝ้ามอ
