ราฟาเอลกำลังเข้าไปในไร่ส้ม เพื่อเคลียร์ปัญหาและจัดการงานต่าง ๆ ที่ยังคงค้างคาอยู่ แต่จิตใจของเขานั้นไม่ได้อยู่กับงานเลย พะว้าพะวังว้าวุ่น และคิดถึงแววตา การกระทำของร่างบาง แววตาสีฟ้าที่ดื้อรั้นเมื่อเช้านี้ ที่เขาเห็นนั้นมันดูเศร้าหมองผิดปกติ เขากำลังทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า เขากำลังครุ่นคิดทางด้านร่างบางก็ไม่ต่างกันที่ตอนนี้คิดไปต่างๆนานา
ขณะที่สองเท้าเดินเข้ารั้วมหาวิทยาลัย จิตใจของเธอที่เศร้าหมองเหม่อลอย ใบหน้าที่ซีดเซียว แววตาสีฟ้าที่ดูไม่สดใสเหมือนทุกวัน เธอไม่รู้ว่า เธอจะพูดกับใคร เพราะทั้งชีวิตเธอ ตั้งแต่จำความได้ ก็มีเพียงแค่ป๋าราฟาเอล มาทั้งชีวิตขณะที่เธอเหม่อลอยกำลังคิดว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนดี เธอไม่เข้าไปในห้องเรียน ได้แต่นั่งเหม่ออยู่ตรงโต๊ะม้าหินใต้คณะ น้ำตาไหลอาบ สองแก้มโดยที่เธอไม่รู้ตัว ว่าความเจ็บปวดนี้มันคืออะไร แล้วเธอจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง
"ป๋าขามู่ลี่กำลังจะกลา
