บทที่ 16 อ่อนโยนกับน้องหน่อย
“เอ่อ… ต้องให้รินทำตัวแบบไหนไหมคะ”
เฌอรินกลั้นใจถาม เพราะตอนนี้เธอค่อนข้างสับสนสถานะของตัวเองเป็นอย่างมาก ว่าตัวเองต้องทำตัวประหนึ่งเป็นว่าที่เจ้าสาวของเขาหรือว่าควรต้องทำตัวแบบไหนสถานะอะไรกันแน่เมื่อต้องอยู่ต่อหน้าครอบครัวเขา
“ถามทำไม” เขาถามกลับมาสั้น ๆ
“ก็รินจะได้ทำตัวถูก”
“ไม่ต้องพูดอะไรมากเรื่องโครงการนั้นมีแค่ฉันกับพ่อฉันที่รู้ ส่วนต่อหน้าแม่ฉันก็ทำตัวดี ๆ เพราะท่านไม่รู้อะไรเรื่องนี้” พูดจบใบหน้าคมคายก็หันกลับไปก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทางราวกับว่าไม่อยากจะอยู่ร่วมกับอีกฝ่าย เฌอรินมีสีหน้าที่เจื่อนลงแต่ก็ยังคงกลับมายิ้มบางให้กับเขา
“รับทราบค่ะ”
ทว่าภาพที่เห็นเงาสะท้อนของหญิงสาวในกระจกด้านข้างตัวเองยังคงรบกวนจิตใจอย่างบอกไม่ถูก เขาข่มตาหลับลงเหมือนกำลังห้ามความรู้สึกบางอย่างของตัวเอง
...
รถแล่นเข้ามายังคฤหาสน์หลักของตระกูล มันเป็นสถานที่ที่ยิ่งใหญ่อ
