บทที่ 25 พัฒนาความสัมพันธ์
แสงจากทางหน้าต่างส่องลอดเข้ามา ส่องกระทบเข้ามาในห้อง ปลุกเฌอรินตื่นขึ้นมาจากหลับไหล เริ่มบิดขี้เกียจไปมาบนเตียง
“คิดถึงการตื่นสายชะมัด” เธอค่อยๆหยัดตัวลุกมานั่ง ก่อนที่จะมองทอดออกไปทางหน้าต่างเพียงบานเดียว ม่านสีขาวบางๆกันแสงได้ไม่มากนักมันจึงทำให้ห้องของเฌอรินสว่างโดยไม่ต้องใช้แสงสว่างจากหลอดไฟ
หญิงสาวเหมือนจะนั่งนึกอะไรอยู่สักพัก แต่แล้วก็นึกขึ้นได้
“แย่แล้ว ฉันลืมทำอาหารเช้าให้ปราบนี่นา”
คนร่างบางรีบกุลอกุจอลุกพรวดพราดออกจากเตียง เพราะว่าเมื่อคืนกินยาที่ปราบซื้อมาให้ก็เลยทำให้เธอหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก หญิงสาวเพียงแค่ล้างหน้าล้างตาก่อนจะวิ่งลงมาทั้งชุดนอน แม้แต่ผมก็ยังไม่มีโอกาสได้ทำให้มันเรียบร้อย
เมื่อลงมาถึงสิ่งที่อยู่ตรงหน้าก็เป็นเหมือนดั่งฝันร้ายที่กลายเป็นจริงของเฌอริน
เธอตื่นสาย และสายเกินกว่าจะไปทำอาหารเช้าให้ปราบทัน
ดวงตากลมโตมอ
