บทที่ 31 ตัดใจ
เฌอรินเดินกลับมาที่ห้องของตัวเอง ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับเตียงนอน สายตาและรอยยิ้มของทั้งสองคนเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจ นึกถึงวันแรกที่เธอมาถึงที่นี่ เธอยังไม่เห็นแม้แต่เงาของปราบเลยด้วยซ้ำ มากไปกว่านั้นตลอดเวลาที่ผ่านมาเขายังแสดงออกชัดเจนว่ารังเกียจตัวเธอมากขนาดไหน ที่กับพี่เฌอรัลเขากลับให้ความสนใจ ส่วนกับเธอไม่แม่แต่จะคุย
ยกเว้นก็แต่วันที่เขาและเธอกลับมาจากหัวหิน
แล้ววันนั้นคุณจูบฉันทำไม… เป็นคำถามที่ค้างคาในใจ แต่สุดท้ายแล้วอย่างไรเสียเธอก็ต้องตัดใจอยู่ดี
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉุดภวังค์ของเฌอรินให้หลุดออกจากกรอบความคิดเมื่อคู่
“พี่รัล”
“เข้าไปหน่อยสิ” เฌอรินจำต้องเปิดประตูให้พี่สาวเข้ามา ก่อนจะเห็นเฌอรัลเดินสำรวจไปมาในห้องของเธอที่ด้วยสีหน้าที่เปี่ยมสุขเมื่อเห็นห้องนอนของน้องสาวดูเล็กและคับแคบแทบไม่ต่างอะไรกับห้องของคนใช้
เธอแอบรู้สึกยิ้มเยาะ
