İleride gördüğüm çam ağaçlarının kuruyan yaprakları ağaç diblerindeki topraklara karışan tepelenmiş çimlerin üzerine düşüyordu. Rüzgar onları savurup bambaşka yerlere götürüyor. Tıpkı ağaç dalından düşen bir yaprak gibiyim. Tıpkı hayatın hızıyla yaprağın rüzgarla savrulması gibi bir yere tutunamadan, hayat beni nereye götürmek istiyorsa oraya gidiyorum ve sonra bir yaprak gibi ansızın üzerime basan bir ayakla milyonlarca parçalara
bölünüyorum.
En zirveden aşağıya düşmekti benim yaşadığım. Geçen günlerde okuduğum Beyaz Ekran gazetesinde kendi yazılarımı gördüm. Her zaman çok okunan şeyler yazmıyor olabilirdim ama bazen yazılarım nirvana etkisi yaratıyordu. Ben çok değerli bir iş kadınıyken şimdi hatıralarına küsmüş silik bir hayat yaşayan, kim olduğunu bilmeyen yabancı bir kadındım. Adı
