09 Mart 2020
Uğurlanmaz, eskimez, yenilenmez kapanmaya meyilli bir bilinç hazinesine sahiptim ben.
Zihnimin içinde birikmeye devam eden anılar normal insan kapasitesinin alabileceği türden şeyler değildi. İçinde vahşetin, biraz masumiyetin, çoğunlukla katliamın olduğu şeyler vardı. Kendimi rahatlatlamak için yazdığım şeyler bilgisayarımda saklıydı. Hepsi benimle, hepsi özel ve hepsi berbat şeyler.
Duygularım, yaşantılarım, girdiğim karambol ve tepetaklak düştüğüm o uçurum her şeyiyle beraber satırların içinde yerini ediniyordu.
Çantamı çalışma masama indirdim. Parmaklarımı birleştirip şakağımı ovarken,"Bugün ne zaman bitecek?"diye sordum kendi kendime. Tekerlekli sandalyemi çekip oturdum. Parmağımı tuşa bastım ve bilgisayar ekranı başlatılıyor yazısıyla aydınlandı.
"Selam, tatlım."
