ใต้เงาพยัคฆ์เงื้อมมือราชสีห์

ตอนที่ 6 สัมภาษณ์แบบใจละลาย(1)

ในเช้าของวันต่อมาเหมือนฟ้าออกจากห้องพักที่อยู่ในคาสิโนหรูตอนสายๆวันนี้เธอมีสัมภาษณ์งานที่บริษัทไดลอนซิลล์ จำกัด เธอโบกแท็กซี่มาเองโดยไร้การช่วยเหลือใดๆจากฮันเตอร์ เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้สนใจและเธอก็ไม่ได้คาดหวังความใจดีจากเขาแบบว่าไม่คาดหวังก็ไม่ผิดหวังอะไรทำนองนั้น แม้จะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดีแต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้

เหมือนฟ้ามาถึงหน้าบริษัทในเวลาเที่ยงตรงเพื่อรอการเข้าสัมภาษณ์ เธอนั่งรออยู่ที่โต๊ะในมุมเล็กๆหน้าแผนกต้อนรับซึ่งพี่พนักงานที่นี่ก็ดูแลเธอดีมาก และเมื่อเช้าด้วยความตื่นเต้นเธอก็ไม่ได้รองท้องด้วยอะไรมาเลยจึงทำให้ตอนนี้รู้สึกหิวขึ้นมาหน่อยๆแล้ว

" หิวจัง รู้งี้หาอะไรกินมาก่อนก็ดี แต่ถ้าออกไปตอนนี้ก็กลัวกลับเข้ามาไม่ทันอดทนเอาหน่อยแล้วกันยัยฟ้าเอ้ย "

ร่างเล็กนั่งพร้อมกับเอามือกุมท้องน้อยเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อส่งข้อความแชทหาเพื่อนโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง

พอถึงเวลานัดเธอก็ขึ้นไปพร้อมกับพนักงานต้อนรับที่พาเธอไปยังห้องสัมภาษณ์งาน แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อห้องสัมภาษณ์งานติดป้ายตัวใหญ่ๆว่าห้องประธานบริษัท

" เอ่อ...ขอโทษนะคะพามาผิดห้องหรือเปล่าคะ นี่ไม่น่าจะใช่ห้องสัมภาษณ์งานนะคะ "

เหมือนฟ้าทักท้วงกับบุคคลที่พาเธอเข้ามา เพราะด้วยความที่อีกคนก็อัธยาศัยดีจึงไม่คิดว่าจะโดนแกล้ง พอเธอถามไปแบบนั้นคนที่พาเธอขึ้นมาก็ส่งยิ้มตอบกลับมา

" ไม่ผิดหรอกค่ะ ท่านประธานโทรเข้ามาให้คุณชิดชนกมาสัมภาษณ์ที่นี่ค่ะ "

" ทะ...ท่านประธาน "

เหมือนฟ้าทำหน้าตกใจ ท่านประธานจะสัมภาษณ์งานเธอเองเลยหรือ แม้จะเตรียมตัวมาแต่ก็ยังไม่ได้เตรียมใจมาหรอกนะ

" เชิญข้างในเถอะค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ "

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

ยังไม่ทันที่เหมือนฟ้าจะได้เตรียมตัวและเตรียมใจเลย พี่พนักงานคนนั้นก็เคาะประตูและเปิดมันออก ทันใดนั้นเธอก็เจอกับเขาอีกครั้งคนที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเหมือนจะบังเอิญแต่ก็เหมือนจะไม่นะ

" ขอบคุณนะคะ "

เหมือนฟ้าเอ่ยขอบคุณพนักงานใจดีคนนั้นพร้อมกับยกมือไหว้อย่างนอบน้อมที่พามาส่ง พร้อมกันนั้นเธอก็เดินตรงไปในห้องโดยที่ไม่ได้ปิดประตูและเดินเข้าไปจนถึงกลางห้องและหยุดยืนอยู่ตรงนั้นเพราะคนตรงหน้ายังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเธอแม้แต่นิดเดียว

" เอ่อ...สวัสดีค่ะท่านประธาน ดิฉันชิดชนก ภัทรมนค่ะ "

เพราะเขาไม่มองหน้าเธอเลย ก็เลยไม่รู้ว่าจะต้องเอ่ยแนะนำตัวอย่างไร

" เข้ามาในห้องแล้วควรจะปิดประตูด้วยนะ "

ไดลอนเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารกองใหญ่ แล้วจ้องหน้าเหมือนฟ้านิ่งๆ

" เอ่อ...ค่ะ "

ร่างเล็กรีบหมุนตัวกลับไปปิดประตูอย่างรวดเร็ว แล้วเดินกลับมาที่เดิม แต่แล้วก็ได้ยินเสียงล็อคประตูเธอจึงรีบหันมาที่เขาก็พบว่าเขาใช้รีโมทล็อคประตูนั่นแสดงว่าเขาแค่อยากแกล้งให้เธอเดินไปปิดทั้งๆที่ในมือเขาก็มีรีโมทอยู่แล้ว

" ผมไม่ผิดนะ ผมยังไม่ได้บอกให้คุณเดินไปปิดประตูเลย "

ไดลอนพูดแก้ตัวน้ำขุ่นๆก็เห็นๆอยู่ว่าเขาจงใจจะแกล้งเธอและเธอจะทำอะไรได้ล่ะ

" ค่ะ "

เหมือนฟ้าตอบรับคำห้วนๆ นั่นจึงเรียกรอยยิ้มจากไดลอนได้ไม่ยาก

" นั่งก่อนสิยืนซะห่างเหินเชียว "

ไดลอนเปลี่ยนเรื่องชวนเธอมานั่งและเหมือนฟ้าก็นั่งลงเรียบร้อยแล้ว จากนั้นเขาจึงหยิบแซนวิชพร้อมกับนม 1 กล่องขึ้นมาวางบนโต๊ะแล้วเลื่อนมาไว้ตรงหน้าเธอ

" อะไรคะ "

" ก็แซนวิชกับนมไง "

ไดลอนไม่ได้ตั้งใจจะกวนโมโหเธอนะแต่แค่เธอถามมาตรงๆเขาก็ตอบเธอไปตรงๆ แต่เหมือนฟ้ากลับรู้สึกว่าเขากำลังกวนโมโหเธอไม่หยุด

" ไม่ใช่ค่ะฟ้าหมายถึง เอ่อ..ดิฉันหมายถึงให้ดิฉันทำไมคะ "

" ผมว่าคุณเรียกแทนตัวเองว่าฟ้าก็น่ารักดีนะอย่าเรียกดิฉันเลย ผมว่ามันห่างเหินไป และที่ผมเอาแซนวิชกับนมมาให้ก็เพราะว่าตอนเที่ยงผมออกไปทานข้าวบังเอิญเห็นคุณนั่งเอามือกุมท้องไว้อยู่ คิดว่าคุณคงจะหิวก็เลยซื้อมาเผื่อ "

เหมือนฟ้าอึ้งกับคำตอบของเขาไม่คิดว่าคนระดับเขาจะมาใส่ใจอาการเล็กๆน้อยๆของเธอด้วย เธออุตส่าห์นั่งอยู่ที่มุมเล็กๆไม่คิดว่าจะมีคนเห็น แล้วที่สำคัญเขาจำเธอได้เหมือนกับที่เธอจำเขาได้จริงๆ

" ขอบคุณค่ะ "

" ยินดีครับ ทานให้หมดก่อนแล้วผมจะเริ่มสัมภาษณ์ "

" ไม่เป็นไรค่ะฟ้าเกรงใจ เราเริ่มสัมภาษณ์กันเลยก็ได้ค่ะเดี๋ยวฟ้าค่อยออกไปหาอะไรกินทีหลัง "

ด้วยความเกรงใจเธอจึงตอบปฏิเสธไปแต่ดูเหมือนไดลอนจะไม่ยอมง่ายๆ

" ก็ถ้าคุณไม่กินให้หมดเราก็นั่งกันอยู่ตรงนี้แหละ ผมจะสัมภาษณ์คุณก็ต่อเมื่อคุณกินแซนวิชกับนมหมดแล้วเท่านั้น "

เมื่อไม่มีทางเลือกบวกกับความหิวเหมือนฟ้าจึงกินแซนวิชนั่นพร้อมกับนมจนหมดภายในเวลาอันรวดเร็วไม่ถึง 2 นาทีด้วยซ้ำ

" ค่อยๆกินก็ได้คุณผมไม่แย่งกินหรอก "

เพราะด้วยความหิวบวกกับที่ในชีวิตประจำวันเหมือนฟ้าต้องใช้ทุกวินาทีอย่างเร่งรีบ เธอมักจะกินข้าวเสร็จเร็วแบบนี้เสมอและตอนนี้ก็เช่นกัน

" ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท ปกติฟ้าก็กินอาหารเสร็จเร็วแบบนี้ตลอด ฟ้าอิ่มแล้วค่ะเราเริ่มสัมภาษณ์กันเลยไหมคะ "

ไดลอนนึกเอ็นดู เธอคงอยากรู้ผลการสัมภาษณ์งานใจจะขาดแล้วสินะ

" โอเค งั้นเริ่มกันเลย คุณจบการบัญชีเกียรตินิยมอันดับ 1 เกรดเฉลี่ย 3.99 ถือว่าเก่งมาก ตัวท็อปของรุ่นเลยสินะ คุณเคยทำงานที่ไหนมาบ้าง "

ไดลอนเปิดแฟ้มประวัติของเหมือนฟ้าพร้อมกับอ่านประวัติของเธอ

" ถ้าเป็นงานประจำยังไม่เคยค่ะ แต่ถ้าเป็นพาร์ทไทม์เคยทำที่ร้านกาแฟค่ะ ทำทุกหน้าที่ภายในร้าน แล้วก็ทำร้านอาหารตามสั่งก็ทำทุกหน้าที่เหมือนกันค่ะตั้งแต่ล้างจาน เด็กเสิร์ฟ เก็บโต๊ะรวมไปถึงคิดเงินให้เจ๊เจ้าของร้านด้วยค่ะ "

เหมือนฟ้าบอกไปตามความจริงเธอไม่อายหรอกนะเพราะอาชีพที่เธอทำมันน่าภูมิใจออก

" อื้ม...ขยันใช้ได้เลย งั้นผมรับคุณเป็นเลขาส่วนตัวของผม "

" ห๊ะ! สัมภาษณ์แค่นี้ได้เป็นเลยหรอคะ "

ไดลอนที่ยกกาแฟขึ้นจิบแทบจะสำลักกาแฟออกมาเพราะคำพูดของเธอ นี่เขาโป๊ะไปหรอ หรือว่าเขาจะต้องถามเธออีกสัก 2-3 คำถามดี

" ก็ประวัติคุณมันการันตีความเก่งอยู่แล้ว แล้วตอนนี้ตำแหน่งเลขาของผมก็ยังว่างอยู่เพราะคนเก่าเพิ่งลาออกไป "

ไดลอนบอกกับเหมือนฟ้าแต่ความจริงแล้วเลขาคนเก่าของเขาไม่ได้ลาออกไปหรอก แต่เขาย้ายไปเป็นเลขาของอีกคนที่อยู่อีกแผนกต่างหากเพื่อให้ตำแหน่งนี้มันว่าง

" ว่าไง ว่างแค่ตำแหน่งนี้ตำแหน่งเดียว แล้วที่สำคัญคุณก็เริ่มงานตอนนี้ได้เลยเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ผมจะสอนให้คร่าวๆแล้วคุณก็กลับไปเรียนรู้เองที่บ้าน คุณทำได้ไหม "

ไดลอนปิดจบดีลได้อย่างสวยงามเพราะเหมือนฟ้าคาดหวังกับงานนี้มากไม่ว่าจะตำแหน่งอะไรเธอก็ทำได้ทั้งนั้น

" ตกลงค่ะ "