ไดลอนอุ้มเหมือนฟ้ามาจนถึงเตียงนอนในห้องพักของตัวเอง
" ทำไมไม่ไปส่งฟ้าที่ห้องล่ะคะ "
ร่างเล็กถามหลังจากที่เพิ่งเข้ามาในห้องเขาเป็นครั้งแรก เธอเพิ่งรู้ว่าห้องเขากับห้องเธอเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเขาต้องการให้เธอสะดวกสบายเหมือนกันกับเขาซึ่งแตกต่างจากห้องพนักงานคนอื่นที่เป็นห้องธรรมดา
" ก็ผมอยากนอนกอดฟ้า วันนี้ขอนอนกอดได้ไหม "
เหมือนฟ้าทำหน้าสับสนเพราะเธอกลัวว่าเขาจะรังแกเธออีก
" ผมสัญญาว่าจะนอนกอดเฉยๆจะไม่รังแกคุณอีกโอเคไหม "
" ก็ได้ค่ะ สัญญาแล้วนะคะ "
ร่างเล็กบอกออกไปโดยไม่รู้เลยว่าราชสีห์อย่างไดลอนกินจุมากแค่ไหน คนทั้งคู่นอนหลับไปพร้อมกัน ไดลอนคว้าตัวเหมือนฟ้าเขามากอดเอาไว้ไม่ห่างกาย จริงๆเขาอยากทำรักกับเธอต่อทั้งคืนแต่เพราะเธอตัวเล็กเลยกลัวว่าเธอจะไม่ไหว
แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องให้ทุกอย่างดูสดใสมีชีวิตชีวาใบไม้สีเขียวส่ายไหวในสายลมเบาๆ พร้อมกับเสียงนกร้องในตอนเช้าทำเอาเหมือนฟ้าค่อย
