90 วัน จากคนเคยรัก (10)
1202 Words
วันที่ 14
“ทิชา!!”
“ยายหมวย!!!!!”
สองเพื่อนซี้กระโดดใส่กันกอดกันกลมเกลียว คนที่ดีใจมากๆ ถึงขั้นยกตัวอีกฝ่ายเท้าลอยพื้นแล้วก็หมุน
“นางหมวยเดี๋ยวก็พากันล้มหรอก”
“คิดถึงอะ”
“แหม...” ทิชาค่อนแคะ
พอหมวยแต่งงานก็หายหน้าหายตาไปจากกลุ่มเพื่อน ทุ่มเวลาและชีวิตให้กับการเป็นภรรยาของสายชลเต็มเวลา และเธอก็เข้าใจเสมอ
เพื่อนที่ดีก็ควรเป็นแบบนั้น
“ฉันมีเรื่องอยากจะเม้าท์กับแกเยอะมากกกก...” ทิชาลากเสียงยาว เท่านั้นยังไม่พอยังยัดถุงของฝากใบเบ้อเริ่มให้
“เอาอะไรมาฝากเยอะแยะ”
“ฉันคิดว่ามันเหมาะกับแก”
“อะไร”
“อะๆ เปิดตรงนี้ไม่ได้” ทิชากระซิบแต่ก็ดังพอให้ได้ยิน
“ไม่เห็นหัวพี่มันเลยเนาะ” ทิวทัศน์แซวน้อง ก่อนที่ทิชาจะกระโดดกอดหมวยเธอดันกระเป๋าเดินทางมาให้พี่ชายเข็นทำเหมือนพี่เป็นคนรับใช้
“งอนอะไรคะคุณทิวทัศน์”
“มากอดพี่บ้างสิ พี่ก็คิดถึงยายหมูปิ้งของพี่นะ”
“พี่ทัศน์!!!” ทิชาร้องเสียงหลง
ยายหมูปิ้งคือฉายาที่พี่ชายชอบเรียกแต่ก็เรียกตั้งแต่เด็กแต่ตอนนี้เธอจะสามสิบแล้ว
“ยายหมูปิ้งเหรอ พี่ทัศน์ตั้งฉายาให้แกน่ารักนะเนี้ย” หมวยมองหน้าทิวทัศน์อย่างสงสัย
พี่ชายทิชาอายุห่างกับพวกเราห้าปี ในสายตาเธอเขาดูเป็นผู้ชายนิ่งๆ แต่เท่าที่ได้คุยกันเขาพูดเก่งกว่าที่คิดเลย แล้วก็มีมุมน่ารักๆ แบบนี้ด้วย
“มีชื่อเต็มๆ ด้วยนะหมวยอยากรู้มั้ย”
“พอเลยพี่ทัศน์”
“อะไรเหรอคะ” แต่หมวยอยากรู้
ถึงเราจะสนิทกันแต่ก็ไม่ได้รู้ทุกเรื่องในชีวิตของอีกฝ่ายซะหน่อยนี้
“ยายเด็กอ้วนจอมคลั่งหมูปิ้งนมสด”
“หา...” คนฟังหน้าเหวอ แต่ก็พอนึกออกว่าสมัยเรียนทิชาชอบกินหมูปิ้งหน้ามหาวิทยาลัยเป็นประจำทุกวัน ชอบมากๆ ตรงส่วนที่เป็นมันหมูและน้ำหมูปิ้งฉ่ำๆ เยิ้มๆ ที่ไหลออกมา เอามาเทราดบนข้าวเหนียว ทิชาคลั่งหมูปิ้งนมสดอย่างมากถึงขนาดไปช่วยแม่ค้ายืนปิ้งจนกลิ่นติดเสื้อผ้า หน้ามันย่อง
“พี่ทิศน์! จะหยุดขายน้องได้ยัง” ทิชาง้างมือสูงทำท่าจะตีทิวทัศน์
“โอ๋ๆ ...” ทิวทัศน์วางมือบนศีรษะทุย
เราสองคนสนิทกันมากแต่ก็ไม่เคยลามปามกันแบบไม่รู้จักพี่ไม่รู้นักน้อง
“แกมีพี่ชายที่น่ารักมากเลยนะทิชา” หมวยมองสองพี่น้องด้วยความอิจฉา
เธอเองก็มีพี่ชายเช่นกันแต่เฮียของเธอไม่ได้สนิทสนมกันแบบนี้เลย มองผิวเผินเหมือนคนไม่รู้จักกันเสียด้วยซ้ำ
วันที่ 15
“ว๊าว!!...ตลาดของแกก็ไม่ธรรมดาเลยนะเนี้ย นี้ฉันต้องเรียกแกว่าเจ๊หมวยโคตรรวยแล้วมั้ง”
“เว่อร์” ทิชาอยากมาเดินตลาดนัดที่หมวยบริหาร
เคยเห็นแต่ในโฆษณาแต่เพิ่งมีโอกาสได้มาเดินด้วยตัวเองครั้งนี้ ในโซเชียลมีบล็อกเกอร์สายรีวิวมาถ่ายทำคอนเทนต์มากมาย ทั้งร้านอาหาร ทั้งจุดนั่งเล่น นั่งทานอาหารจุดถ่ายรูปสวยๆ และมีดนตรีสดจากนักดนตรีเปิดหมวกคลอเบาๆ ไปด้วย
สถานที่กว้างใหญ่มีร้านค้ามากมาย ถนนหนทางก็เดินทางสะดวก มีจุดนั่งพักเป็นระยะๆ มีอาหารครบครันทั้งคาวหวาน เจ้าเด่นเจ้าดังก็มีเพียบแถมราคาไม่แพง คนทำงานทั่วไปและเด็กนักเรียนสามารถซื้อกินได้สะดวก
“ไม่เจอกันไม่กี่ปีเพื่อนฉันก้าวไปไกลขนาดนี้เลยเหรอ เก่งจัง”
“เก่งอะไรกันเล่า ก็ลองผิดลองถูกไปเยอะ ทุกวันนี้ก็มีปัญหาไม่เว้นแต่ละวันให้ตามแก้” เธอทุ่มเทกับมันมากแทบจะทั้งหมดในชีวิตก็ว่าได้
ไม่อยากให้ใครตราหน้าว่าเกาะสามีกิน หาจับแต่ผู้ชายรวยเพื่อให้ชีวิตสุขสบาย พยายามพัฒนาตัวเองให้มากพอที่จะสามารถยืนข้างสายชลได้อย่างไม่อายใคร
แม้ว่าสุดท้ายแล้วชีวิตคู่จะจบลงแต่เธอก็สามารถยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง
“เก่งสิ แกต้องรู้จักชมตัวเองบ้างนะหมวย แกอะเก่งจะตาย ชื่นชมตัวเองบ้าง ให้รางวัลตัวเองหน่อย”
“อืม...รู้แล้ว”
“แล้ว...เรื่องแกกับไอ้ชลนี้เป็นยังไงต่อ” ทิชาไม่อยากเอ่ยถาม เธอรอให้เพื่อนเล่าเอง
แต่หมวยก็ไม่ยอมเผยความรู้สึกให้ใครเห็น และการที่หมวยบ้างานแบบนี้ก็คงเพื่อให้ลืมความทุกข์
“ก็ไม่ยังไงหรอก อีกประมาณสองเดือนค่อยไปหย่า”
“ทำไมต้องรอด้วยล่ะ”
“เจ้าหน้าที่ที่สำนักเขตเขาอยากให้ลองทบทวนดูอีกทีน่ะ”
“แล้วแกล่ะ แกเคยลองทบทวนบ้างมั้ย ก่อนหน้านี้มันก็ดีไม่ใช่เหรอ ฉันไม่เคยเห็นพวกแกกับมันมีปัญหาเลยนะ” เพื่อนแต่งงานแล้วก็ดูมีความสุขดีจนกระทั่งมีข่าวมือที่สาม พอแพ้คดีแล้วก็หย่าซึ่งเรื่องทั้งหมดนี้มันเร็วมากเสียจนทิชาคาดไม่ถึง
“มันไม่มีประโยชน์หรอก คำว่าชีวิตคู่คือสองคนต้องการไปในทางเดียวกันไง ถ้าอีกคนอยากไปต่อแต่อีกคนไม่ไปด้วย มันก็ต้องแยกทางกันเดินรึเปล่าวะ” น้ำเสียงหมวยบ่นไปด้วยความเศร้า
สุดท้ายแล้วเราก็ต้องเดินคนเดียวเหมือนก่อนหน้านี้
“แล้วแกอยากหย่ากับมันมั้ย”
“ถามว่าอยากมั้ยมันก็ไม่อยากหรอกแก แต่จะให้ฉันเริ่มต้นใหม่แบบไม่หวาดระแวงชลเลยฉันก็ทำไม่ได้ ฉันเองก็คงงี่เง่าแล้วก็ตามเช็กมันทุกอย่าง แล้วฉันจะไปตามเฝ้าตามดูมันตลอดได้ยังไงฉันก็มีงานที่ต้องทำ แล้วชีวิตคู่ที่ต้องคอยระแวงกันมันก็ไม่มีความสุขถูกมั้ย บางทีฉันก็คิดนะ ว่าการที่ชลขอหย่ามันก็อาจจะเป็นทางออกที่ดีกับเราทั้งคู่” การหาข้อดีในเรื่องแย่ๆ อาจทำให้เราเศร้าน้อยลง
แล้วมันน้อยลงจริงๆ ไหม
“ถ้ามันดีกับแกด้วยแกคงไม่ทำหน้าแบบนี้”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแบบไหนมันดีกว่ากันแน่”
“แต่ที่แน่ๆ คงดีสำหรับมัน ดี๊ด๊าออกหน้าต้อนรับความโสดที่กำลังจะมาถึงขนาดนี้” หลักฐานคือรูปที่วิรรรเอาลงโซเชียลไง หน้าแบบนั้นไม่ใช่หน้าของคนที่กำลังเสียใจที่ใกล้จะหย่ากับเมีย
“อืม...เลิกพูดถึงมันเถอะ” ทั้งที่พยายามหาอะไรทำเพื่อจะได้ลืมแต่ด้วยความเป็นห่วงของทิชาก็กำลังพาให้หมวยกลับไปเศร้าอีกครั้ง
แต่ล้มเหลวในการแต่งงานก็ไม่ได้หมายความว่าชีวิตนี้จะไม่สามารถหาความสุขได้อีกแล้ว
“หมูปิ้งนมสดเจ้านี้มั้ยยายเด็กอ้วนจอมคลั่ง”
“แกแซวฉันเหรอฮะ ยายหมวย!”
ฮาๆๆๆ
________________________
📍 # 90วัน จากคน(เคย)รัก อัพตอนใหม่ทุกวันเวลา 20.00 น.
เรามานับถอยหลังไปด้วยกันนะคะ
- Writer
