90 วัน จากคนเคยรัก (8)
866 Words
วันที่11
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“จ้า! เข้ามาเลย”
“เป็นไรอะหมวย”
“ชล! มาทำไม” น้ำเสียงคุ้นหูดังเข้ามาอย่างที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอตัวเป็นๆ
ตอนแรกเธอตอบรับเพราะก้มหน้าทำบางอย่างอยู่
“ร้องไห้ทำไม”
“เปล่า”
“เปล่า! อะไรของหมวยอีกแล้ววะ” ความปากแข็งของสตรีบางทีก็ทำให้บุรุษโมโห
เวลาผู้ชายถามว่าเป็นอะไรผู้หญิงก็มักจะตอบว่าเปล่า ทั้งๆ ที่เห็นอยู่ว่าเป็นแน่ๆ แต่จะพูดแบบนั้นทำไมก็ไม่รู้
“ชลมาที่นี่เพื่อจะมาตะคอกใส่หมวยแบบนี้เหรอ”
“ชลจะถ่อมาถึงนี้เพื่อมาทะเลาะกันหรอก คิดสิ”
“เออ! งั้นก็กลับไปเลยแล้วไม่ต้องมาที่นี่อีก” งานก็เยอะไปหมด ตาก็ปวด
เพราะรักษาสภาพจิตใจหลายวันการงานเลยคั่งค้างจนต้องรีบมาเคลียร์
หญิงสาวใช้ผ้าสะอาดค่อยๆ เช็ดดวงตาที่แดงก่ำและมีน้ำไหลออกมาไม่หยุด
ทั้งเสียใจที่ทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระตั้งแต่เจอหน้าและอาการระคายเคืองดวงตาที่ยังไม่หาย
“อุบัติเหตุวันนั้นเหรอ”
“ใช่!!”
“หมวย! ชลขอโทษ” ชายหนุ่มกวาดตามองบนโต๊ะทำงานของว่าที่อดีตภรรยาแล้วประมวลผล เขาคิดไปเองที่เข้าใจว่าหมวยกำลังร้องไห้
แต่ไม่ว่าหมวยจะกำลังร้องไห้จริงๆ หรือไม่สบายเขาก็ไม่น่าไปตะคอกใส่เธอแบบนั้น
“มา! เดี๋ยวชลช่วย”
“ไม่ต้อง”
“ทำเองถนัดรึไงเดี๋ยวชลทำให้” สายชลแย่งขวดน้ำยาหยดตาไปถือไว้เสียเอง
เขาอยากไถ่โทษที่เข้าใจผิดซ้ำยังไปตะคอกใส่เธออีก
“แล้วไปโรงพยาบาลยังไง”
“มีใครพาไป”
“ใคร”
หมวยเงียบเป็นคำตอบ สายชลไม่รู้จักพี่ชายของทิชาหลอกเพราะเธอเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับทิวทัศน์สักนิดเช่นกัน
“แล้วขับรถไหวเหรอ”
“นั่งแท็กซี่มา”
“เดี๋ยวเย็นนี้ชลไปส่งนะ หมวยกลับไปอยู่ที่คอนโดใช่มั้ย” สายชลประคองใบหน้าจิ้มลิ้มไว้อย่างเบามือ ตอนแรกที่เห็นหมวยนั่งปาดน้ำตาตัวเขาเองใจหายวาบ
คิดว่าเธอเสียใจและร้องไห้อย่างหนักเพราะเรื่องของเราสองคน
“ใช่! แต่ชลไม่ต้องไปส่งหรอก หมวยมาเองได้ก็กลับเองได้”
“หมวยคงเกลียดชลมากเลยใช่มั้ย” สายหนุ่มตัดสินใจเอ่ยถาม
เธอมึนตึง เย็นชาและแสดงออกว่าอยากให้เขาออกไปห่างๆ สรุปแล้วใครกันแน่ที่อยากเลิก
เขาเป็นคนผิดที่นอกใจภรรยาแต่เขาไม่เคยเกลียดเธอเลยแม้แต่น้อย
“ใช่!”
“หมวย คือชลรู้ว่าชลผิดนะ แต่หมวยต้องเกลียดชลขนาดนั้นเลยเหรอ”
“แล้วหมวยทำอะไรผิดตรงไหน หมวยไม่มีสิทธิ์โกรธ ไม่มีสิทธิ์เกลียดชลเลยหรือไง”
“เปล่า ชลไม่ได้หมายความอย่างนั้น ชลแค่ไม่เข้าใจว่าเราสองคนเลิกกันแล้วต้องกลายเป็นศัตรูกันด้วยเหรอ” เขาไม่ว่าและหมวยก็มีสิทธิ์ที่จะโกรธซึ่งสายชลยอมรับ
แต่เขาก็ยังหวังดีกับเธอและเพื่อจะดูแลและช่วยเหลือในทุกเรื่องที่หมวยต้องการแต่ดูเธอเหมือนจะสาปส่งกันไปไกลๆ
“เพราะหมวยพยายามคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกว่าทำไมชลถึงนอกใจหมวย นอกใจแล้วก็ขอหย่ากันอีก หมวยผิดอะไรขนาดนั้นเหรอ พอหมวยคิดไม่ออกว่าทำไม หมวยก็เลยเกลียดชลไง”
...
“คราวนี้เข้าใจรึยัง” หญิงสาวมองหน้าว่าที่อดีตสามีแล้วเอ่ยถาม ถ้าเขาบอกว่าเธอบกพร่องตรงไหนในความเป็นภรรยา เธอก็พอจะเข้าใจได้แต่เพราะเขาไม่เคยพูดว่าเธอทำอะไรผิดและเขาก็ไม่เคยข้อโอกาสแก้ไขสักครั้ง
“อืม...ชลไม่ดีเองแหละหมวยไม่ผิดอะไรหรอก” คุณสุภาพบุรุษเลือกที่จะโทษตัวเอง
ต่อให้หมวยเป็นภรรยาที่แย่แบบสุดๆ แต่เขาก็ควรเลิกกับเธอก่อนไม่ใช่คบซ้อนและปกปิดความจริงกับผู้หญิงอีกคนว่าตัวเองแต่งงานมีภรรยาแล้ว
“งั้นก็เท่ากับว่า...” เธอมองผู้ชายคนนี้ผิดไปและเลือกแต่งงานกับคนนี้เอง ต่อให้เธอเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบสุดท้ายแล้วสันดานมักมากมันก็จะสำแดงขึ้นมาเอง ส่วนคนที่ซวยทั้งหมดก็คือเธอ
“ชลกลับไปเถอะ วันนี้หมวยต้องเคลียร์บิลพวกนี้ให้หมดกว่าจะเสร็จก็ดึกแล้ว แล้วเราค่อยเจอกันอีกทีที่อำเภอตอนหย่านะ” ต้องแปลให้ชัดๆ อีกไหมว่าไม่อยากเห็นหน้าเขาอีกแล้ว
“จะเสร็จตอนไหนก็ตอนนั้นแหละ เดี๋ยวชลไปส่ง”
“ก็บอกว่าไม่ต้องไง”
“ขอแค่วันนี้ชลเห็นว่าหมวยถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้วก็พอ แล้วถ้าหมวยไม่อยากเจอหน้าชลอีกก็เจอกันทีเดียวตามที่หมวยว่าก็แล้วกัน” สายชลเดินไปหย่อนก้นนั่งคอยที่โซฟา เขาทิ้งศีรษะพิงพนักอย่างหมดกำลัง
ระหว่างเขากับเธอคงไม่อาจแม้แต่จะคุยกันดีๆ
_______________________
📍 # 90วัน จากคน (เคย) รัก อัพตอนใหม่ทุกวันเวลา 20.00 น.
เรามานับถอยหลังไปด้วยกันนะคะ
- Writer
